Γιεσίμ τζάνεμ...
Με αφορμή το θάνατο της Γιεσίμ Τεσέρ Γεντσέλ, συζύγου και συντρόφου του Σμυρνιού δημοσιογράφου Σουλεϊμάν Γεντσέλ
Δημοσίευση 30/9/2023
του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ
Περπατώντας στη Μυτιλήνη στην οδό Ερμού, κανείς πλέον δεν εντυπωσιάζεται από τον αριθμό των Τούρκων επισκεπτών. Συνηθίσαμε στο άκουσμα της γλώσσας τους, κοντεύουμε να συνηθίσουμε και στο ότι κάποιες μέρες δε βρίσκουμε εμείς οι ντόπιοι τραπέζι για ούζο και μεζέ σε αγαπημένα στέκια. Παντού Τούρκοι. Παντού.
Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Κάποιοι, στο παρελθόν σε ετούτο το νησί και όχι μόνο σε ετούτο, και για λόγους που δεν είναι του παρόντος, κάποιοι θεωρούσαν τον Τούρκο επισκέπτη συνώνυμο του κατασκόπου – στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ο Τούρκος επισκέπτης αντιμετωπίζονταν και από τις αρμόδιες υπηρεσίες ως εχθρός. Με το δωμάτιο στο οποίο διέμενε αλλά και τον ίδιο να παρακολουθείτε στενά από στελέχη της ασφάλειας.
Σε ένα τέτοιο κλίμα που φυ7σικά δεν περιορίζονταν στη Μυτιλήνη, μια χούφτα άνθρωποι από τη μια και από την άλλη μεριά του Αιγαίου τόλμησαν και μίλησαν. Είπαν και δούλεψαν για το αυτονόητο. Μπορούμε να συνυπάρξουμε. Μπορούμε να συνλειτουργήσουμε. Μπορούμε να κάνουμε κάτι ώστε τα παιδιά μας να έχουν φίλους «καρσί», να μη φοβούνται, να ταξιδεύουν στις απέναντι ακτές χωρίς να φοβούνται.
Και για όλα τα παραπάνω, αυτοί οι λίγοι συκοφαντήθηκαν, εξυβρίστηκαν, απειλήθηκαν. Ήταν πολλά βλέπετε τα κέρδη από το εμπόριο της πατρίδας, από την πατριδοκαπηλεία. Κάποιοι ως και δουλειά έπρεπε να αλλάξουν αν τυχόν και όλα τούτα που οι λίγοι ευαγγελίζονταν, γινόταν πραγματικότητα.
Το Φλεβάρη του 1996, λίγες μέρες μετά την κρίση των Ιμίων κάποιοι από αυτούς τους λίγους που τους ένωνε το ίδιο ντέρτι που λέγεται δημοσιογραφία έστησαν μια παρέα που τη βάφτισαν «Δημοσιογράφοι στο Αιγαίο και στη Θράκη για την ειρήνη». Μια παρέα που για χρόνια και μέχρι τα χρόνια που Υπουργοί εξωτερικών έγιναν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ισμαήλ Τζεμ, δούλεψε για μια δημοσιογραφία σε όφελος της κοινωνίας. Σε όφελος της αλήθειας.
Στην παρέα αυτή, από την πρώτη μέρα της, γνώρισα το Σουλεϊμάν Γεντσέλ. Ελληνόγλωσσος, απόγονος μουσουλμάνων Κρητικών από το Ρέθυμνο που ανταλλάχτηκαν σε εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης. Με ένα απίστευτο πείσμα για την υπόθεση της υπεράσπισης της ειρήνης. Μαζί του συντρόφισσα του στη ζωή και στον αγώνα η Γιεσίμ. Δεν ήταν δημοσιογράφος. Γελούσε σαν αναφερόμασταν στη δουλειά μας. Αλλά ήταν πάντα εκεί. Να μας πει την άποψη της, να διαφωνήσουμε, να γελάσουμε, να συμφωνήσουμε.
Με μια βαθειά μόρφωση η Γιεσίμ ήταν ο σταθερός στύλος όπου ακουμπούσαμε όλοι κι όχι μόνο ο Σουλειμάν που αυτός κι αν «πλήρωσε» την πίστη του στην ειρήνη και τη Δημοκρατία, στα δύσκολα.
Δε θέλω να πω περισσότερα, να γράψω πολλά για τη Γιεσίμ που έδωσε παληκαρίσια τη μάχη της με τον καρκίνο και σήμερα τα χαράματα έφυγε από τη ζωή.
Θα πω μοναχά πως η παρέα των «Δημοσιογράφων στο Αιγαίο και στη Θράκη για την Ειρήνη», οι κατασυκοφαντημένοι στη μια και στην άλλη μεριά, με άσπρα μαλλιά πια οι περισσότεροι, 28 σχεδόν χρόνια μετά, σήμερα και με αφορμή το φευγιό της «ανασυγκροτήθηκαν». Για να μεταδώσουμε την είδηση που «ενώνει» τις δυο μεριές.
Η Γιεσίμ έφυγε.
Σουλεϊμάν, Σαναλ, Εσίν όλοι εσείς της φαμίλιας της είμαστε δίπλα σας.
Η Γιεσίμ θα είναι πάντα κοντά μας. Ο στύλος μας ο παντοτινός. Και σαν τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας με το ρακί θα λέμε και σε αυτήν ένα «σερεφέ τζάνεμ Γιεσίμ»... Φυσώντας μας στη μούρη τον καπνό από το τσιγάρο της που δεν σβήνει ποτέ.