Μια εργατική πρωτομαγιά αλλιώτικη από τις άλλες
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ
Δημοσίευση 30/4/2019
Μόλις λίγα χρόνια πριν έβλεπες παντού να ξεχειλίζει η οργή. Οργή για το ΔΝΤ, οργή για την εκτόξευση της ανεργίας, οργή για τη φτώχεια που είχε πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες. Ακόμη και στον τόπο μας (παρά τις όποιες ιδιαιτερότητες) έβλεπες την κατακρήμνιση ακόμη και εύπορων στρωμάτων αλλά και την συντριβή των φτωχότερων. Το έβλεπες παντού, όπου στεκόσουν και όπου άνοιγες το στόμα σου. Παντού άκουγες το «κάντε κάτι» και το «κάτι να κάνουμε…». Το σοκ με τον ΓΑΠ στο Καστελόριζο είχε ξεπεραστεί και έπρεπε κάτι να γίνει…
Η Ριζοσπαστικοποίηση είχε διαδεχτεί την ήττα… η ριζοσπαστικοποίηση βρήκε και την πολιτική της έκφραση, ρηχή ή επιφανειακή, την είχε βρει, η ριζοσπαστικοποίηση πήρε την εκδίκησή της. Εκπαραθύρωσε, αναίμακτα τους πρωταγωνιστές.
Τι δεν κάναμε όμως;
Η διάχυτη ριζοσπαστικοποίηση είχε δυο επιλογές ή έστω ας υποθέσουμε, ότι από μια πλειάδα επιλογών (μεθοδολογικά τις ομαδοποιούμε σε δυο) θα δούμε τις δύο απ’ αυτές. Η μία ήταν, να «επενδύσει» η κοινωνία στους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς που πράγματι στον ένα ή στον άλλο βαθμό είχαν και ρόλο καταλύτη (εν προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ) και η άλλη να δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό υποκείμενο που θα είχε αυτό το ρόλο (σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες-της κρίσης επέλεξαν τη δεύτερη επιλογή). Και οι δυο δρόμοι-επιλογές ήταν εξίσου φυγόπονες αφού και οι δυο βασίζονταν στην ανάθεση… Αναθέσαμε λοιπόν την λύση, μιας και η «κρίσιμη μάζα» που κινεί την ιστορία, δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να μπει στα βαθιά… για να παράξει Πολιτική.
Τι δεν πρέπει να ξανακάνουμε;
Θα περίμενε κανείς τούτη η Εργατική Πρωτομαγιά να είναι διαφορετική, μιας και 500 συμπολίτες μας, 500 «ενεργοί πολίτες» διεκδικούν τη διαχείριση του τοπικού συστήματος. Πεντακόσιοι πολίτες στο νησί έρχονται και μας λένε «είμαστε ενεργοί και με όρεξη για τα κοινά». «Δώστε μας τη δύναμη να παράξουμε πολιτική για το Δήμο και την Περιφέρεια» μιας και παρά τα μύρια όσα… οφείλουν να γνωρίζουν ΟΛΟΙ ότι τόσο το Δημοτικό όσο και το Περιφερειακό Συμβούλιο είναι όργανα που παράγουν Πολιτική. Η Πολιτική είναι επιλογή, εμπεριέχει την Πολιτική θέση. Αν όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας που ζητούν να τους δώσουμε τη δύναμη, θεωρούν ως πρωταρχικό τους καθήκον να συμμετέχουν μόνο σε κοινωνικές δεξιώσεις και πανηγύρια…. Έ, τότε πράγματι έχουν κάνει την «πρώτη» τους πολιτική επιλογή και αυτή δεν είναι με την κοινωνία αλλά με την εξουσία… μιας και η Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι μόνο «ιστορία» αλλά και σκηνή από τις ταινίες του μέλλοντος.