Αχ, Μελίνα...
Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΤΑΤΖΗ
Δημοσίευση 22/3/2021
Σα να το βλέπω. Ένα πιάνο, κάποιες σειρές με λευκά καθίσματα επισήμων, ένας διακριτικός μπουφές και ζαρντινιέρες γιατί όχι.
Το τσιμέντο τις δεκαετίες του '50 και του '60 το βαφτίσαμε πρόοδο. Στο όνομα αυτής της προόδου χαθήκαν ανεκτίμητα αρχοντικά, καλύφθηκαν καλντερίμια και χάσαμε την ταυτότητα μας.
Τώρα σειρά είχε ο ιερός βράχος της Ακρόπολης που από μόνος του αποτελεί μνημείο. Δεν χωρά δικαιολογία για την βεβήλωση. Πάντα υπάρχει τρόπος φιλικός στον περιβάλλοντα χώρο που να καλύπτει και τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία ώστε κανείς να μη στερείται του δικαιώματος στο Θαύμα των προγόνων μας.
Ο χώρος ολόκληρος αποπνέει την αριστοκρατία της απλότητας, την αφαιρετική ομορφιά, την κυριαρχία του Πνεύματος πάνω στην ύλη.
Πάντα υπάρχει τρόπος και όλοι έχουμε δικαίωμα λόγου σε ότι προσβάλει την δική μας αισθητική.
Μελίνα... Μενδώνη...Πόσο μακριά άραγε σαν έννοιες, σαν κοσμοθεωρίες, σαν αισθητική.Μελίνα, είμαι σίγουρη όπως το υποσχέθηκες θα ξαναγεννηθείς και ο βράχος θα καίει κάτω από τον καυτό Αττικό ήλιο.
Γιατί η Μελίνα οραματιζόταν και πετύχαινε το αδύνατο. Γιατί όταν υπάρχει ο έρωτας του ωραίου, πάντα υπάρχει τρόπος.