Η ιστορία της διαχείρισης του Βαλιδέ τζαμί της Μυτιλήνης είναι η ιστορία της βόρειας πόλης. Είναι η απόδειξη ότι σε ετούτον τον τόπο «όλα τριγύρω αλλάζουνε κιόλα τα ίδια μένουν…».

Γιατί όταν ετούτη την αλάνα που κατοικιέται από ανθρώπους και ποντίκια, που ο Θεός να την κάνει πλατεία (Σιγίου) κάποιοι ανακαλύπτουν ότι υπάρχει ένα… μνημείο που κακώς αναστηλώνεται, ε τότε υπάρχει πρόβλημα!

Το Βαλιδέ τζαμί της Μυτιλήνης «αρχίζει» από το οικόπεδο των παλιών σφαγείων και τελειώνει μετά από μια βόλτα λίγων εκατοντάδων μέτρων λίγο παραπέρα.
Από τα παλιά σφαγεία που έκλεισαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 (!!!) για να γίνουν μουσείο κι εγώ δε ξέρω τι άλλο. Για να καταντήσουν χωματερή του Δήμου! Ούτε κι εγώ δε ξέρω πόσες μελέτες αξιοποίησης και μετατροπής έχουν εκπονηθεί. Σε αυτόν τον τόπο όπου εκτός της φαιδράς πορτοκαλέας ευδοκιμεί και η παραγωγή μελετών.

Περνά από το οικόπεδο των παλιών στάβλων που εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 1980 τα υπάρχοντα κτήρια που προγραμματίζονταν να γίνουν χώροι πολιτισμού γκρεμίστηκαν για να χτιστεί η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατάντησε αλάνα με βρωμούσεις, διαχείριση μπάζων από ε4ργολάβους και παρκινγκ αυτοκινήτων ατάκτως ερριμένων πελατών σε γειτονικές πλαστικοψαροταβέρνες. Βρωμερή και δυσώδης πληγή στα πλευρά της πόλης.

Κάνει μια στάση να ανασάνει στο γιαλί τζαμί. Κατάστημα εμπορίας γεωργικών ειδών,. Α όχι…. Όλα κι όλα εμείς είμαστε… μπολιτισμένοι. Σεβόμαστε τα μνημεία του άλλου. Και στον πιο ιερό χώρο του τζαμιού βάλαμε μια τουαλέτα. Κι ας βουρλίζεται ο νόμος και το προεδρικό Διάταγμα που λέει ότι μπορεί να στεγάσει μόνο χώρους πολιτισμού…. Διατί κύριε; Τα φυτά, το περιβάλλον εν ευρεία εννοία, πολιτισμός δεν είναι;

Εκεί παραδίπλα ο λάκκος με τα φίδια. Κόστισε ενάμιση εκατομμύριο ευρώ… Αστοχία μελέτης. Εσάς άμα ο εργολάβος που αναλαμβάνει να σας βάψει το σπίτι σας, το κάνει σα τα μούτρα του θα τον δέρνετε μερόνυχτα. Η παλιά δημοτική αγορά κατεδαφίστηκε από έναν καθ έξιν χαρτοπαίχτη που βγαλαμε Αντιδήμαρχο έργων σε ετούτη την πόλη που την περνούσε για ιδιοκτησία του. Τα αρχαία που είχε βρει κοντά στα 1930 ο Κοντής ξαναείδαν το φως και να μια ωραία λακκούβα με καλαμιές και βρωμόνερα. 1,5 εκατομμύριο ευρώ πήγαν χαράμι, ε δε τρέχει και τίποτα. Των Ευρωπαίων ήταν τα λεφτά. Δικά μας ήταν; Χώρια που αποκτήσαμε και υγρότοπο… Βρωμά λίγο αλλά δε βαριέσαι. Σιγά μην ενοχληθεί η όσφρηση του κυρίου Εισαγγελέως….

Α ναι καρσί το πάρκο (ο Θεός να το κάνει) της Επάνω Σκάλας. Στο σκοτάδι ολονυκτίς μάλλον για να μη φαίνεται η χρήση μεγάλου τμήματος του ως αποθήκη …πολιτιστικού συλλόγου. Έχει να πέσει ευρώ μέσα σε δαύτο από την εποχή της… δραχμής! Να μη γίνει λέει παρκινγκ.
Τι να γίνει… Να γίνει άλλη μια χωματερή.

Σαν το οικόπεδο που έστεκε το μικρό στολίδι της γειτονιάς το μολιβδοσκέπαστο χαμάμ που γκρεμίστηκε επί εποχής Υπουργού πολιτισμού Δημήτρη Νιάνια! Πριν κάτι χρόνια ανασκάφτηκαν… τα θεμέλια του. Πω πω πω μνημείο!

Λίγο παραπέρα το παλιό οθωμανικό παρθεναγωγεί! Ένα σχολείο που έκλεισε με την ανταλλαγή ων πληθυσμών αλλά έμεινε αποθήκη. Πουλήθηκε κοψοχρονιά και σε κάτι «δικούς μας». Του Βασιλέως βεβαίως βεβαίως… Σιγά μη χρειαζόταν να μάθουν γράμματα οι βρωμιάρηδες οι πρόσφιγγες που μας κουβαλήθηκαν από καρσί… Καταρρέει. Τα 70 εκατομμύρια δραχμές που ενθυκλάκωσε πολιτιστικός σύλλογος για να προχωρήσει στην αγορά του τι να γίναν άραγε;

Και γύρω τριγύρω τρύΠες. Τρύπες για να μαζεύει ο ο αγέρας σκουπίδια. Με κάτι περίεργες ταμπέλες που βάλαν αρχαιολόγοι που γράφουν κάτι ακαταλαβίσιτικα. Ετούτοι οι λάκκοι λέγονται «ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων». Ωραίο όνομα. Το ξόδεμα τόσων πολλών χρημάτων χωρίς αποτέλεσμα πρέπει να έχει ένα πολύ μεγαλοπρεπές όνομα…

Με τούτα και με τα άλλα φτάσαμε στο πάρκο του Άγιου Ευδόκιμου. Ωραία σπίτια γύρω τριγύρω… Μη καθίσετε σε κανένα παγκάκι… Μπορεί να χτυπήσετε. Και τα πεζούλια να τα αποφύγετε…. Μπορεί να τρυπηθείτε από καμιά χρησιμοποιημένη σύριγγα. «Ε που να πάω:» θα μου πείτε. Έτοιμους σας βλέπω. Να ακουμπήσετε στην παιδική χαρά λέτε. «Με δική σας ευθύνη» σας λέω. Κι ο Τασγματάρχης Παπαγιάννης με δική του ευθύνη παραμένει στο σόχο. Ακέφαλος, Βρέθηκε και Επανατοποθετήθηκε στη θέση του το μισό του κεφάλι. Προσφάτως επιζωγραφισθέν! Ε τι την ήθελε κι αυτός τη μάχη στο Σκρά; Δε καθόταν σπίτι του; Με τι παρέες είχε μπλέξει κι αυτός Θεέ μου…

Σκύβεις το κεφάλι. Ιδού το περίλαμπρο ως ο ο ναός της Αγάις Σοφίας τέμενος του βαλιδέ τζαμί. 40 χρόνια κουβέντας για το τι και πώς θα το κάνουμε. Κι όταν αφού αλλάξαμε κάπου 20 φορές τις σκαλωσιές στο μιναρέ που σάπιζαν και έπεφταν είπαμε να το αναστηλώσουμε το ρημάδι, μας προέκυψε ο Ερντογάν. Όχι λέει αναλογική η πρακτική μας. Ε ναι… Αναλογική. Εμείς πολιτισμένοι αυτοί βάρβαροι. Εμείς συντηρούμε το βαλιδδέ τζαμί αυτοί τον Ταξιάρχη στο Αιβαλί, την Παναγιά τη Φανερωμένη στο Αιβαλί, τον Ταξιάρχη στο Μοσχονήσι, τον Αϊ Γιάννη της Κούλας στο Μοσχονήσι… Για τη γειτονιά λέμε μοναχά. Αναλογικά πράγματα…
Ναι αλλά αυτοί το κάνουν για να πηγαίνουμε τουρίστες καρσί… Και να μας παίρνουν τα ευρώ και να φτιάχνουν βόμβες.
Γιατί ρε καρντάσια εμείς δηλαδή γιατί το αναστηλώναμε το βαλιδέ τζαμί για να έρχονται να το βλέπουν Σουηδοί; Ή μήπως και ξεχάσατε τους όρκους φιλίας και τους τεμενάδες και τα στατιστικά και τα διάφορα άλλα «πέκι εφέντιμ’» στους χιλιάδες Τούρκους τουρίστες μέχρι και πέρυσι. Μέχρι και βραβεία ελληνοτουρκικής φιλίας πήραν διάφοροι τουρκοφάγοι για τη συμβολή τους στο αλισβερίσι. Άλλοτε και επ ‘ εσχάτω.

Ας είναι. Είπαμε. Το βαλιδέ τζαμί είναι η ιστορία της Επάνω Σκάλας. Η απόδειξη του γιατί η μικρασιάτισσα μάνα αγαλματωμένη στην παραλία δεν κοιτά με τα ορφανά στην αγκαλιά και στα πόδια της ίσια μπροτά. Αλλά ούτε και πίσω. Χρόνια τώρα προσπαθώ να ερμηνεύσω την κίνηση της. Λέω πώς μάλλον να φύγει θέλει από τούτο τον τόπο που την έφερε μια μέρα η βάρκα… Αυτήν τη βρωμιάρα την «παστρικιά» που απάγκιασε σε ετούτον τον Άγιο μαχαλά ετούτης της ¨Αγιας πόλης που της έλαχαν ετούτοι οι αρχοντάδες…