Ο θυμός είναι σύμβουλος κακός. Γι' αυτό θα τον περιορίσω στον παραπάνω τίτλο. Θα προσπαθήσω να γλυκάνω, αναγνωρίζοντας ότι η θεία πρόνοια μερίμνησε σωτήρια ώστε το πρώτο και ευτυχώς μοναδικό μέχρι στιγμής κρούσμα κορωνοιού να εισαχθεί στη Λέσβο από προσκυνήτρια των Αγίων Τόπων και όχι από κάποιον μετανάστη.

Γλυτώσαμε έτσι, γιά την ώρα τουλάχιστον, από μιά βέβαιη έκρηξη της πανδημίας και δευτερευόντως από ένα νέο οχετό της γνωστής φαιάς προπαγάνδας, ότι διά πάσαν νόσον (εδώ κυριολεκτικά) ευθύνονται οι "λαθρομετανάστες".Ομως το σίγουρο είναι ότι γιά τη μαλακία, με την αρχαία έννοια της λέξης (νάτος πάλι ο θυμός) άλλοι ευθύνονται.

Την Τετάρτη 18/3 βρέθηκα στο ΚΥΤ της Μόριας γιά "δουλειά" της Συνύπαρξης με τα ασυνόδευτα. Μου έκανε εντύπωση ότι, σε αντίθεση με προηγούμενες μέρες, επικρατούσε μιά ασυνήθιστη ησυχία.Ο μόνιμος συνωστισμός του πλήθους είχε μειωθεί.Αν είσουν άσχετος, θα υπέθετες ότι επιτέλους έγινε μιά γενναία αποσυμφόρηση.Οτι ξαφνικά κατεβήκαμε στις 5.500 του περασμένου Ιουλίου από τις 22.000 που συσσώρευσε η εμμονική και αδιάλλακτη πολιτική του αποκλεισμού των ανθρώπων στα νησιά.

Τι προηγήθηκε; Μιά καταραμένη ΜΚΟ, κοντά στις άλλες τρισκατάρατες, η Stand by me Lesvos, είχε φροντίσει, σε συνεργασία με φωτισμένους πρόσφυγες, να ενημερώσει σε πολλές γλώσσες, γραπτά και με μεγάφωνο, γιά τον κίνδυνο και τα μέτρα προφύλαξης από τον ιό, μέρες πριν τις σχετικές οδηγίες του υπουργείου. Εξ ού και ο αυτοπεριορισμός και η κατανόηση ότι η αυτοπειθαρχία και η αυτοπροστασία είναι γι'αυτούς ίσως τα μόνα διαθέσιμα όπλα άμυνας.Βιώνοντας την ωμή πραγματικότητα των καταυλισμών στη Λέσβο, Χίο και Σάμο, καταλαβαίνουν ότι ο κίνδυνος ανθρωπιστικής καταστροφής είναι πραγματικός.

Οι πιστοί όλων των δογμάτων να προσευχόμαστε και οι άθεοι να ευχόμαστε δίπλα τους να μην εισβάλλει ο ιός στους καταυλισμούς.Και επειδή οι ευχές και οι προσευχές είναι συχνά περιορισμένης αποτελεσματικότητας, οφείλουμε ενωμένοι να απαιτήσουμε να χτυπήσουν κάτω τον κώλο (πάλι ο θυμός...) τα υπουργεία, οι αμέριμνες τοπικές αρχές, η Υπατη Αρμοστεία, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, ο τοπικός τύπος, ο καθένας από εμάς, ώστε να μην οδηγηθούμε στον τάφο και στο θρήνο, πρόσφυγες και ντόπιοι, στα νησιά του Αν. Αιγαίου.

Γιατί από τα 12 μέτρα του υπουργείου Μεταν. Πολιτικής που πολύ καθυστερημένα ανακοινώθηκαν, ορισμένα είναι αυτονόητα, μερικά δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα, κάποια σε κάνουν να κουνάς το κεφάλι από απελπισία και όλα μαζί απέχουν παρασάγγες από τις υποχρεώσεις μιάς προνοητικής πολιτείας που σέβεται τους πολίτες και την αξία της ανθρώπινης ζωής. Δεν σημαίνουν τον συναγερμό που τώρα απαιτείται.Καμία νύξη γιά επείγουσα αποσυμφόρηση. Είναι ανεπαρκή γιά να μειώσουν τις πιθανότητες εισβολής του ιού και να ελέγξουν τη διάδοσή του πρώτα μέσα και στη συνέχεια έξω από τους καταυλισμούς.

Το υπουργείο και οι λοιποί αρμόδιοι συμπεριφέρονται ωσάν να μην αντιλαμβάνονται ότι οι καταυλισμοί είναι τα τέλεια θερμοκήπια γιά τον ακαριαίο του πολλαπλασιασμό και την εκρηκτική διασπορά του.Αυτό που έχουν καταλάβει ακόμα και παιδιά του δημοτικού, ότι συνωστισμός σημαίνει θάνατος, φαίνεται ότι είναι έξω από το σκεπτικό τους.Αλήθεια, η υπό τον Τσιόδρα επιστημονική επιτροπή του υπουργείου Υγείας έχει συνεδριάσει γιά το ζήτημα; Αν ναι, τι εισηγείται;

Πώς εφαρμόζονται οι κανόνες της υγειινής χωρίς λουτρά, με 50 ή 100 βρύσες γιά χιλιάδες ανθρώπους; Πώς γίνεται να τηρηθούν οι αποστάσεις στις ατελείωτες ουρές γιά φαγητό, νερό και τουαλέτα, στους παστωμένους στις τρώγλες, εφτά και οχτώ άνθρωποι σε πέντε τετραγωνικά, η μία τρώγλη σε επαφή με τη διπλανή της; Πώς εφαρμόζεται εδώ η γενική απαγόρευση συγκεντρώσεων γιά πάνω από δέκα άτομα;

Ποιοί είναι οι ηλίθιοι "μή έχονες εργασία" που περιφέρονται στους καταυλισμούς και οφείλουν να απομακρυνθούν;Ποιά μέσα προστασίας έχουν χορηγηθεί στο ελάχιστο προσωπικό που έχει απομείνει, στους αστυνομικούς των ΚΥΤ, στους λιμενικούς;Τι θα συμβεί αν οι εθελοντές των ΜΚΟ αποχωρήσουν και το σύστημα καταρρεύσει; Η απολύμανση των πόμολων των γραφείων των ΚΥΤ μας μάρανε και η περίφραξη των παραπηγμάτων.

Πριν είναι αργά, πρίν εμφανιστεί κρούσμα στους καταυλισμούς, πρίν ζήσουμε εκτός ελέγχου καταστάσεις, πρέπει εδώ και τώρα να παρθούν κρίσιμες αποφάσεις και να εφαρμοστούν με διαδικασίες συνθηκών πολέμου.Να εγκαταλειφθούν με γενναιότητα σχεδιασμοί του χθές. Εδώ δεν έχει θέση κανείς εγωισμός ούτε οι εμμονές του παρελθόντος.Τώρα δεν ώρα συζητήσεων των τρόπων διαχείρισης του μεταναστευτικού.Τώρα προέχει η σωτηρία της ζωής μας.

-Τώρα που οι καταυλισμοί είναι ακόμα "καθαροί", να μεταφερθεί με ασφαλή τρόπο στην ενδοχώρα ο μέγιστος δυνατός αριθμός ανθρώπων, έστω σε δομές τύπου εκστρατείας.
-Να μισθωθούν όσα κλειστά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια δηλώσουν διαθέσιμα.
-Να κατασκευαστούν- εξοπλιστούν-στελεχωθούν χώροι ιατρείων, νοσηλείας, καραντίνας υπόπτων περιστατικών.
-Να επεκταθούν τα δίκτυα ύδρευσης και ηλεκτρισμού.
-Να γίνεται επιτέλους καθημερινή αποκομιδή απορριμάτων, να εξαφανιστούν τα μόνιμα βουνά των σκουπιδιών.
-Να διανεμηθούν είδη καθαρισμού-αντισηψίας.
-Να αποκεντρωθεί το σύστημα διανομής του φαγητού με τη συμμετοχή-ευθύνη των ίδιων των μεταναστών.
-Να προσκληθούν αμέσως γιά δουλειά οι υπάλληλοι των ΚΥΤ των οποίων οι παρατάσεις των συμβάσεων σέρνονται από το φθινόπωρο.

Οι παραπάνω είναι μερικές προτάσεις από τις πολλές που ήδη είναι κατατεθημένες.Τις επαναλαμβάνω εδώ γιατί έχουμε αργήσει και ο χρόνος τελειώνει.Αυτές και άλλες είναι απόλυτα υλοποιήσιμες, φτάνει να υπάρξει βούληση και υψηλό αίσθημα ευθύνης. Αν η κρατική μηχανή αδυνατεί να ανταποκριθεί, ας ανατεθεί επειγόντως μέρος του έργου της σε τρίτους.(Γιά παράδειγμα οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, με τις τρομακτικές εμπειρίες τους από την καταπολέμηση του έμπολα στη Δ. Αφρική, πολλά θα μπορούσαν να προσφέρουν).Αλλά τα πάντα πρέπει να γίνουν τώρα, σήμερα.Αύριο ίσως να μην έχουν σημασία.

Η αντιμετώπιση του κορωνοιού μας επιβάλλει να μένουμε στο σπίτι, να τηρούμε αποστάσεις μεταξύ μας. Ομως ταυτόχρονα φέρνει τις σκέψεις μας και τα αισθήματά μας πιό κοντά. Ενας καινούριος ανθρωπισμός γεννιέται μέσα από την κρίση. Μιά νέα αλληλεγγύη, απέναντι σ' έναν εχθρό κοινό σε όλους μας, που δεν κάνει διάκριση κοινωνικών τάξεων, φύλου, φυλής ή θρησκειών, δεν έχει προτίμηση μεταξύ ντόπιων ή προσφύγων.

Αν οργιζόμαστε, είναι γιά να παρακινήσουμε τους κυβερνώντες να διαχειριστούν την κρίση με επιτυχία κι όχι γιατί επιδιώκουμε να αποτύχουν. Δεν είμαστε τρελοί ούτε αυτόχειρες.Τους βοηθάμε όταν τους επισημαίνουμε να μην υποτιμούν τον κίνδυνο μιάς ανεξέλεγκτης εξάπλωσης της πανδημίας στα νησιά, που ευνοείται με τρόπο κραυγαλέα φανερό από την υπερσυγκέντρωση ανθρώπων.Ας κηρυχθούν τα νησιά, αν θεωρείται χρήσιμο, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ας ληφθεί κάθε πρόσφορο μέτρο και μακάρι μερικά να αποδειχτούν εκ των υστέρων υπερβολικά. Αν όμως δεν ληφθούν και εκτιμηθεί, εκ των υστέρων πάλι, ότι είταν απαραίτητα, το πρόβλημα δεν θα είναι το όποιο πολιτικό κόστος αλλά οι ζωές που θα έχουνε χαθεί. Και πού όσο κι αν φωνάζουμε και κλαίμε, καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορεί να μας τις επιστρέψει.