Πού γεννήθηκε φέτος ο Χριστός;
Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ
Δημοσίευση 27/12/2019
Αυτή η δουλειά που διάλεξα να κάνω με έστειλε για μια ακόμα φορά πριν μέρες στη Μόρια. Έπρεπε για μιαν ακόμα φορά να γράψω για μιαν ακόμα ιστορία από τις πολλές και τις γνωστές πια, σε αυτό το κολαστήριο του καταυλισμού της Μόριας.
Παγωνιά, η πρώτη παγωνιά που ένιωσα τούτο το χειμώνα.
Αν τώρα με ρωτήσετε «ε και;» δεν έχω να σας πω πολλά πράγματα. 20 χιλιάδες άνθρωποι βουτηγμένοι στη βρωμιά, στη λάσπη, στην απόλυτη δυστυχία, στη μοναξιά, σε μια τραγική κατάσταση απόλυτης δυστυχίας…
Από εκείνο το βράδυ θυμάμαι, θα θυμάμαι τρεις ανθρώπους. Έναν Αφρικανό μεθυσμένο να κυλιέται αδύνατος να πάρει τα πόδια του στην άσφαλτο. Ένα μικρό κοριτσάκι άρρωστο στην αγκαλιά των γονιών του να σπαρταράει από τον πυρετό περιμένοντας ένας Θεός ξέρει τι…. Κι έναν αγριεμένο ημίγυμνο Ιρακινό, που ούρλιαζε και χτυπιόταν πεταμένος μέσα στα σκουπίδια! Αλήθεια σας λέω… Φοβήθηκα.
Δεν ξέρω αλλά μόλις βρέθηκα στη γειτονιά, κάπου κοντά στο σπίτι μου με απορρόφησε η εικόνα του φωτισμένου δένδρου. «Χριστούγεννα» μονολόγησα… Χριστούγεννα.
Θυμήθηκα τους στίχους του αγαπημένου ποιητή της νιότης, του Τάσου Λειβαδίτη. «Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου 'δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. «Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία». Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.
Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα 'χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.».
Χριστούγεννα. Η γέννηση της ευσπλαχνίας.
Ναι αυτά είναι τα Χριστούγεννα. Η γέννηση της ευσπλαχνίας. Αυτού που σήμανε την ευσπλαχνία. Και έδειξε πως αυτή σημαίνεται με το αίμα ακόμα και του ίδιου του Θεού. Αυτό είναι η ευσπλαχνία. Η κίνηση στα άκρα. Εκεί που δίνεις όταν δεν έχει άλλο όριο να διαβείς…
Εκεί που καταλαβαίνεις ότι Εκείνος δεν θυσιάστηκε ούτε για Έλληνες, ούτε για Ορθόδοξους αλλά επειδή αγαπούσε όλον τον κόσμο. Θυσιάστηκε υπέρ του σύμπαντος κόσμου.
Καταλάγιασε μέσα μου ο θυμός, ο φόβος, ήρθε και με πήρε το πλαστικό φωτισμένο δέντρο και με ταξίδεψε…
Αδιαπραγμάτευτα λοιπόν και πάνω απ' όλα η αγάπη. Χωρίς διακρίσεις και κυρίως χωρίς προϋποθέσεις...
Δεν έχουμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.
