Μια άλλη Ελλάδα
Γράφει ο Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 3/7/2022
Για περίπου 24 ώρες έζησα σε μια ευτυχισμένη χώρα, όπου ο πρωθυπουργός και η βαθύτατα Χριστιανή Υπουργός Παιδείας, έσκισαν τα ενδύματά τους για να συμπαρασταθούν και να ευχηθούν λαμπρές επιτυχές στον Κούρο, το Ιρανό μαθητή που ήρθε μα βάρκα απ’ την Τουρκία το 2019 και μέσα σε τρία χρόνια έμαθε ελληνικά και αρίστευσε στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Διότι ως γνωστόν εμείς σ’ αυτή τη χώρα τη χρυσή, έχουμε δυο περιπτώσεις Ελλήνων με διαφορετικό χρώμα. Την οικογένεια Ανετοκούμπο και τον Κούρο Ντουρμοχαμάντι Μπαγκί , που τους εκτιμούμε βαθύτατα και τους αγαπάμε γιατί μας δοξάζουν.
Πριν λίγες μέρες, κανείς δεν ήξερε τίποτα για τον Κούρο, ούτε σε πιο λύκειο της Μυτιλήνης, φοιτούσε, ούτε ποιος είναι ο καθηγητής φυσικής Παναγιώτης Κουτσκουδής, που καθόταν μαζί του στο θρανίο διδάσκοντάς τον, έτσι γιατί είναι δάσκαλος.
Ευτυχώς που στην αγαπημένη μας πατρίδα, έχουμε τόσο λίγους μετανάστες που διδάσκονται ελληνικά, φοιτούν στα σχολεία μας,
Δεν έχουμε εδώ στη Λέσβο τον Έμερικ, αλβανικής καταγωγής, που χωρίς ούτε μια ώρα φροντιστήριο πέρασε κατά τις περυσινές πανελλαδικές στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, χωρίς να γίνει καμιά μνεία στο γεγονός. Κι όταν ένα χρόνο μετά ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα βρέθηκε στο νοσοκομείο Μυτιλήνης σε άσχημη κατάσταση παλεύοντας περίπου από το Πάσχα για τη ζωή του, κανείς δεν τον σκέφτηκε .
Στο διάστημα αυτό, που κινδυνεύει άμεσα η ζωή του ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε η Κεραμέως, ούτε ο Δήμαρχος Μυτιλήνης, και γιατρός παράλληλα, ούτε ο περιφερειάρχης βορείου Αιγαίου, καθηγητής πανεπιστημίου γαρ, έριξαν ένα βλέφαρο για να δουν την κατάσταση του παιδιού παρέχοντάς του μια βοήθεια.
Προφανώς γιατί είναι Αλβανός κι εμείς θέλουμε καθαρόαιμους Έλληνες που να μπορούν να υπερασπίζονται την πατρίδα.
Γιατί όπως είναι γνωστό οι περισσότεροι Αλβανοί είναι μουσουλμάνοι και οι Τούρκοι είναι Μουσουλμάνοι, άρα ο κίνδυνος είναι ορατός.
Και δεν ξεχνάμε βέβαια τον Οδυσσέα Τσενάϊ που πριν 20 περίπου χρόνια, εκδιώχθηκε από τη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης και σήμερα είναι καθηγητής σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Γι αυτόν δεν προλάβαμε να νοιώσουμε υπερήφανοι, γιατί μας πρόλαβαν οι αμερικάνοι κι έτσι δεν μπορούμε να τα καταλέξουμε στους Έλληνες.
Διαβάζουμε και βλέπουμε αυτά τα ωραία και συγκινητικά και περνά σχεδόν απαρατήρητος «ο αγώνας του Μηταράκη και των λιμενικών του» που με βάρβαρες επαναπροωθήσεις , στερούν από εκατοντάδες Κούρους, την μόρφωση και ίσως από κάποιους άλλους τη ζωή. Αισθανόμενος υπερήφανος για το έργο του και την προστασία που προσφέρει στην αμόλυντη και καθαρόαιμη ελληνική φυλή. Για την οποία φροντίζει άλλος μέγας υπερασπιστής. Ο περίφημος Άδωνις. Που δεν επιτρέπει τίποτα το μη ελληνικό να εγκατασταθεί στη χώρα μας.
Με ξάφνιασε είναι αλήθεια η τόση αγάπη για τους ξένους μας, που έδειξαν ο Μητσοτάκης και η Κεραμέως. Σε καλό μας. μήπως ζούμε σε άλλη χώρα και δεν το έχουμε καταλάβει;