Μια συζήτηση που δεν τέλειωσε ακόμα...
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΛΑΔΙΤΗΣ*
Δημοσίευση 21/5/2022
Καλοκαίρι του 2018 και μόλις έχει τελειώσει μια προβολή στο αρχοντικό Γεωργιάδη. Η ώρα περασμένη, ανοίγω βήμα με κατεύθυνση το πάρκινγκ για το αυτοκίνητο, όταν μια γνώριμη φωνή με σταματά.
-Ρε φίλε τι γίνεσαι, είσαι καλά;
Γυρίζω, και ο παλιός μου συμμαθητής , φίλος και σύντροφος, ο Αλέκος, μόνιμος κάτοικος Αθηνών, είναι μπροστά μου. Αγκαλιές, φιλιά και μετά τα τι κάνω, τι κάνεις, απ' ευθείας στο ''ψητό''.
-Τι κάνετε εσείς εδώ βρε, πως τα πάτε;
Καταλαβαίνω πού το πάει και προσπαθώ να αποφύγω την ερώτηση με μια γενικόλογη απάντηση.
Εκείνος όμως, απτόητος.
-Συμβαίνει κάτι; Σε βλέπω ''κάπως''.
Για να μην ανοίξω την κουβέντα κάνω κίνηση να φύγω και απομακρυνόμενος ,σχεδόν του φωνάζω
-Άσε, Αλέκο, τα λέμε άλλη φορά.
Κάνω όμως, το λάθος να συμπληρώσω
-Πάντως, Ευρωπαϊκή Ένωση κοινό σπίτι των λαών, και ΝΑΤΟ σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ε, δεν λέει...
Σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Έρχεται κοντά μου με γρήγορα βήματα, και κουνώντας χέρια και πόδια μου λέει με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση
-Α, δεν έχεις δίκιο,
και αρχίζει να μου εκθειάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, πόσο μας στάθηκε την περίοδο της κρίσης, πόσο μας έχει βοηθήσει μέχρι τώρα, και τελικά, ότι το μέλλον μας είναι μόνο μέσα στην Ε.Ε.
Τον κοιτάζω λίγο περίεργα, και τον ρωτώ μόνο,
-Δηλαδή, εσύ ύστερα από όσα μας έκαναν, μας κάνουν και θα μας κάνουν είσαι ευχαριστημένος με την Ε.Ε;
Με κοίταξε λίγο ξαφνιασμένος, λίγο δίβουλος και πριν μου απαντήσει τον ξανά ρωτώ.
-Και με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους, ρε Αλέκο, όλα καλά;
Ξανά παίρνει φόρα, κι' αυτή τη φορά προσπαθεί να με πείσει πόσο απαραίτητο είναι το ΝΑΤΟ για την ασφάλεια μας, πόσο μας προστατεύει από τους Τούρκους, ότι οι Αμερικάνοι αυτή τη στιγμή αποστασιοποιούνται από την Τουρκία, θα κλείσουν την βάση του Ιντζιρλίκ και θα αποκτήσουμε εμείς μεγαλύτερη αξία γι' αυτούς, και πολλά- πολλά άλλα.
- Ρε συ Αλέκο, μιλάς σοβαρά;
Πάλι ξαφνιάστηκε.
-Γιατί; Νομίζεις ότι κάνω πλάκα;
-Ξέρω 'γω... Ή πλάκα μου κάνεις ή είσαι άλλος.
Και χωρίς να περιμένω να συνέλθει, συνεχίζω
-Φίλε , είναι αργά. Θα τα ξανά πούμε μια άλλη φορά. Καλή νύχτα.
Με τον Αλέκο, από τότε ανταμώσαμε πολλές φορές. Όμως τόσο εκείνος όσο κι εγώ αποφεύγαμε τη κουβέντα που αφήσαμε στη μέση.
Εγώ για να μη τον στεναχωρήσω κι αυτός για να μη στεναχωρηθεί.
Όμως, Αλέκο μου, και τώρα μιλώ απ' ευθείας σε σένα γιατί ξέρω πως διαβάζεις τα κείμενά μου, πιστεύω πως είναι ώρα να συνεχίσουμε τη κουβέντα μας.
Λοιπόν, με δυο λόγια.
Το ΝΑΤΟ , και το ξέρεις καλά αυτό, είναι ένας στρατιωτικός επιθετικός οργανισμός που σκοπός του είναι να εξασφαλίζει και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα κυρίως των Αμερικάνων, και δευτερευόντως των Ευρωπαίων μεγαλοεταίρων του.
Ποτέ , όμως, δεν φανταζόμουνα, και είμαι σίγουρος ούτε και συ, ότι το παλιό σύνθημα του Αντρέα ''ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο'', θα έβγαινε, ύστερα από τόσα χρόνια, τόσο αληθινό. Μόνο που εγώ, τώρα θα πρόσθετα, μπροστά από το ''συνδικάτο'' και το ''εγκληματικό''.
Αλέκο, μου έλεγες πως το ΝΑΤΟ είναι η ασπίδα μας απέναντι στους Τούρκους. Ε, λοιπόν, το ξέρεις πως στην άσκηση τους ''Γαλάζια Πατρίδα'', οι Τούρκοι έκαναν προσομοίωση κατάληψης βραχονησίδας, παρόντος του ΝΑΤΟ, από το οποίο απέσπασαν και τα συγχαρητήρια του;
Και βέβαια , όπως ξέρεις, βραχονησίδες δεν υπάρχουν στα σύνορα της Τουρκίας ούτε με το Ιράκ, ούτε με τη Συρία.Θα ξέρεις, επίσης, πως πριν μερικές μέρες η Τουρκία έκανε εισβολή στο Ιράκ και το ''φιλειρηνικό'' ΝΑΤΟ σφύριζε κλέφτικα.΄
Ακόμα, σήμερα Παρασκευή που γράφω τούτες 'δω τις αράδες τα τούρκικα μαχητικά αεροπλάνα έφτασαν δυόμιση μίλια από την Αλεξανδρούπολη, όχι βέβαια για επίσκεψη αβροφροσύνης.
Και μια που είπαμε Αλεξανδρούπολη, θα ξέρεις πως ΝΑΤΟ, Αμερικάνοι, Ευρωπαίοι ''εταίροι'' και όλο το κακό συναπάντημα, μας σέρνουν σε έναν πόλεμο, που όχι μόνο δεν έχουμε καμμιά δουλειά, αλλά είναι απολύτως βέβαιο, πως θα βρούμε και τον μπελά μας.
Σε έναν πόλεμο που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιος είναι ο ηθικός και ποιος ο φυσικός αυτουργός. Εύκολο, όμως, να βρεις και να πεις , όπως μας έλεγαν παλιά στο σχολειό, τις ''αιτίες και τις αφορμές του''.
Λοιπόν, Αλέκο, αν θες να συνεχίσουμε τη κουβέντα μας, για το ΝΑΤΟ, για τους Αμερικάνους, την Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι άλλο, ξέρεις πού θα με βρεις.
Όμως για μέχρι τότε, να σου θυμίσω πως την Κυριακή, 22 του Μάη γίνεται Πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα.Καλός αθλητής ήσουνα, τα κότσια σου κρατάνε μια χαρά, πήγαινε στη πορεία, και σε περιμένω με ούζο και καλό μεζέ να τα πούμε.
Υ.Γ Ξέχασα να σου πω, ότι κι εμείς εδώ θα κάνουμε πορεία. Βέβαια, λίγο πιο μικρή... Από την Παναγιούδα στη Μυτιλήνη.