Εις έτη πολλά Δέσποτα...
Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ Ε.ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 23/7/2019
«Η συνέπεια» έχει γραφτεί «μπορεί να χαρακτηρισθεί ως το μεγάλο αίτημα της εποχής μας. Συνέπεια είναι το να τηρεί κάποιος τους λόγους του, ή να δρα σύμφωνα με τις ιδέες του, ή να αποδεικνύει κάποιος πως έχει ακολουθία, λόγων και έργων».
Είναι τόσο μεγάλη αρετή η συνέπεια, γι’ αυτό και έχουν ασχοληθεί οι περισσότεροι φιλόσοφοι με την έννοιά της.
Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, η συνέπεια, βοηθάει την ηθικοποίηση των ατόμων. Στις μέρες μας όμως, προσθέτει, που κυριαρχεί ο καιροσκοπισμός και η εκμετάλλευση , ο δυσεύρετος συνεπής ξεχωρίζει, καθώς επιδιώκει να έχει αρχές και αρετές που τις τηρεί και εκουσίως δεν τις παραβιάζει.
Αυτά και άλλα πολλά, αναφέρονται στα Πυθαγόρεια ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ, όπου επίσης προστίθεται ότι «ο συνεπής καλλιεργεί την συνεργασία, τον αμοιβαίο σεβασμό, την αποφυγή του ψέματος και την υποκρισία. Διότι η υποκριτική είναι χρήσιμη για το θέατρο και την ρητορική. Η συνέπεια επίσης οδηγεί στην αυτοκριτική, στον αυτοέλεγχο, στον αυτοσεβασμό και την αυτοκυριαρχία».
Οι Πυθαγόρειοι, πριν πέσουν για ύπνο, εξέταζαν τρεις φορές τις πράξει της ημέρας, όπως η βουλευτής Θεσσαλονίκης του κυβερνώντος κόμματος Έλενα Ράπτη, κάνει την προσευχή της.
«Πη παρέβην; Τι δ’ έρεξα; Τι μοι δέον ουκ ετελέσθη;» Δηλαδή ¨Τι κακό έκανα, τι καλό έκαμα; Ποιο καθήκον παρέλειψα;
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, πλην των Νέων Χωρών, της Κρήτης και της Δωδεκανήσου Ιερώνυμος, παρ’ ότι και φιλόλογος, όπως γράφει τουλάχιστον το βιογραφικό του, αυτά τα περί συνεπείας δεν τα μελέτησε ή δεν τα πρόσεξε όσο έπρεπε.
Και εν πάση περιπτώσει, φαίνεται να γράφει και να ομιλεί με αφορμή διάφορες αιτίες, χωρίς να είναι συνεπής προς αυτά που φθέγγεται. Όπως π.χ. όταν απευθυνόμενος στους νέους με την ευκαιρία της ημέρας των ναρκωτικών έλεγε «Αρχίσαμε να κάνουμε σχέσεις βασισμένες στην ανάγκη και το προσωπικό συμφέρον, χωρίς να μας ενδιαφέρει, ο άλλος ως ένα μοναδικό πρόσωπο. Και όλα αυτά έχουν ένα βαρύ τίμημα που οι σύγχρονες κοινωνίες πληρώνουν καθημερινά.»
Συμβουλεύει δηλαδή ο μακαριότατος τους νέους να μην ελαύνονται στις διάφορες αποφάσεις και ενέργειές τους από το προσωπικό τους συμφέρον.
Αυτός όμως τί έπραξε στο πρώτο πενθήμερο από την εκλογή του κ. Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού; Τον επισκέφθηκε, τον συνεχάρη –απόλυτα ανθρώπινο αυτό- και έκανε μαζί του άλλες συμφωνίες για το εκκλησιαστικό ζήτημα. Άλλες από κείνες που λίγους μήνες πιο πριν έκανε με τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, σημειώνοντας μάλιστα με έμφαση κατά την έξοδό του από το πρωθυπουργικό γραφείο ότι «Όσα συμφωνήθηκαν με τον κ. Τσίπρα, δέον να θεωρηθούν ως μη γενόμενα». Μάλιστα σα να είχε συζητήσει ο μακαριότατος, με τις μίτρες και τους χρυσοποίκιλτους σταυρούς και εγκόλπια, με τον τελευταίο κλητήρα ή θυρωρό της πολυκατοικίας του.
Και πως θα μπορούσε να υποστηριχθεί άγιε δέσποτα, πως η μεταγενέστερη κρίση και απόφασή σας, είναι καλλίτερη από την πρώτη. Και προς το συμφέρον ποίου γίνονται αυτές οι συζητήσεις και συμφωνίες; Όχι πάντως προς το συμφέρον του λαού.
Κι εγώ τι μπορώ να σκεφθώ, ως απλός πολίτης, που δεν έχω την δυνατότητα ν’ αλλάζω κάθε μέρα γνώμη, ανάλογα με το συμφέρον μου και για το τι θα μου προτείνουν οι συνομιλητές μου. Απλώς και μόνο...
Εις πολλά έτη δέσποτα, για να μπορείς να κάνεις κι άλλες τέτοιες συμφωνίες, ποδοπατώντας τις, λίγον καιρό αργότερα. Ανάλογα με το πού θα φυσήξει ο άνεμος.