Μια διαδήλωση έξω από το κτήριο της Μεραρχίας στη Μυτιλήνη
Με αφορμή την υπουργοποίηση του Τάκη Θεοδωρικάκου στο Υπουργείο Εσωτερικών
Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ Δημοσίευση 9/7/2019
Πέρασαν 32 και κάτι, χρόνια από τότε…. Ο μακαρίτης ο αυτόχειρας στη σκοπιά των καυσίμων της μονάδας του Πυροβολικού στον Πετσοφά θα ήταν συνομήλικος μου αν ζούσε… Δεν έζησε. Η μνήμη του μοναχά κι αυτή ξεθωριασμένη, στον νου και σε μια φωτογραφία που άρχισε να χάνει τα χρώματα της… Ρώτησα, έψαξα και τα γράφω…
Ήταν 1987. Στο κέντρο νεότητας του Δήμου Μυτιλήνης, στην οδό Καραντώνη, κοντά στον Άγιο Θεράποντα. Εκεί όπου κάθε απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ πολλές δεκάδες, εκατοντάδες νέοι της εποχής παίζοντας χτίζαμε κυριολεκτικά ένα μεγάλο πολιτισμικό κίνημα υπαρκτό ως τις μέρες μας. Σε έναν αγώνα σκραμπλ γνωρίστηκα με τον Τάκη. Ξέραμε και χρησιμοποιούσαμε κι οι δυο αρχαίες λέξεις και τη χρήση τους και κάπως έτσι ήμασταν περιζήτητοι για συμπαίκτες. Και φυσικά ήμασταν αντίπαλοι. Όχι όμως μόνο στο σκραμπλ. Αυτός με ήξερε από τα χρόνια της αθωότητας στη Β’ Πειραιά και συγκεκριμένα από το Κερατσίνι. Εγώ στον Ρήγα, αυτός στην ΚΝΕ. Στην οδό Καραντώνη της Μυτιλήνης όμως είχαν σπάσει τα άλατα ανάμεσα στις δυο οργανώσεις, είχε αρχίσει να χαράζει ο δρόμος της περεστρόικα και στη Λέσβο που οδήγησε στη συμπαράταξη των δυνάμεων της Αριστεράς κι ύστερα στον πρώτο Συνασπισμό με τους μακαρίτες τον Λεωνίδα και τον Χαρίλαο.
Από τη μια η προοπτική της ενωτικής δράσης, από την άλλη ο χωρισμός. Από τον Ρήγα είχαμε φύγει κάποιοι ιδρύοντας την «Ελληνική Αριστερά», το νέο κόμμα της δημοκρατικής αριστεράς. Κι εγώ μέλος του γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της Ριζοσπαστικής Αριστερής Νεολαίας. Τέτοιες δόξες…
Στο σκραμπλ το λοιπόν ο Τάκης, φαντάρος στον Πετσοφά μου είπε για την αυτοκτονία του στρατιώτη στη σκοπιά των καυσίμων στη μονάδα του πυροβολικού στον Πετσοφά.
Αυτό ήταν. Οι νέοι της Ριζοσπαστικής Αριστερής Νεολαίας και οι Ρηγάδες της Μυτιλήνης και κάποια παιδιά από τους Οικολόγους που είχαν στο μεταξύ ιδρυθεί την επομένη το μεσημέρι θυμηθήκαμε τι μας ενώνει και πραγματοποιήσαμε μια «τολμηρή» για την εποχή πικετοφορία για τα δικαιώματα στο Στρατό. Ενάντια «στις αυτοκτονίες των στρατιωτών που ΄ναι δολοφονίες των στρατοκρατών». Έξω από τις εγκαταστάσεις της Μεραρχίας, της 98 ΑΔΤΕ πάει να πει, που τότε ήταν στην οδό Βουρνάζων εκεί όπου σήμερα είναι τα γραφεία υπηρεσιών νεοτέρων μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού.
Λίγες μέρες μετά, στο κέντρο νεότητας ο Τάκης, εξοδούχος από τον Πετσοφά σαν με είδε έσκασε στα γέλια.
«Τι πήγες κι έκανες ρε;» μου είπε.
37 χρόνια μετά, σήμερα είδα τον Τάκη Θεοδορικάκο, τον ΚΝίτη της ιστορίας μας να ορκίζεται Υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ήταν η σειρά μου να πω «Τι πήγες κι έκανες ρε;». Μόνο που εγώ δεν έσκασα στα γέλια.