Με τον Γιάννη Μπουρνού έχουμε κουβεντιάσει πολλές φορές. Κάποιες από αυτές μπορεί και να μη τις θυμάται καν. Τι να θυμάται εξάλλου… ότι του έκανα παρατηρήσεις γιατί έκανε φασαρία στο Κέντρο νεότητας πολύ περισσότερη από τους εφήβους της εποχής; Η σημερινή μας όμως συζήτηση ήταν μια συζήτηση που την περίμενα. Και, -στ’ αλήθεια- τη χάρηκα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ακόμα και από τότε που του φώναζα «Γιάννη, μην κάνεις φασαρία».
Ήταν πραγματικά μια απολαυστική συζήτηση….,

Δε μπορώ παρά να ρωτήσω…. Παιδί του κομματικού δοκιμαστικού σωλήνα; Η πορεία από τη νεολαία του Συνασπισμού στη Μυτιλήνη στην Πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ τυχαία ή συνειδητή επιλογή;
«Είμαι παιδί οικογένειας που μου μετέδωσε από πολύ μικρή ηλικία τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Προτού ενταχθώ στην Αριστερά στα 18 μου, είχα ήδη διαμορφώσει ένα πολύτιμο πλαίσιο αρχών, που αποτελεί πάντα οδηγό στη ζωή μου και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων στους γονείς μου, αλλά και σε πολλούς δασκάλους μου.
Όταν το 1998 εντάχθηκα στον Συνασπισμό του 3% δεν είχα ως κίνητρο την προσωπική ανέλιξη δια μέσω κανενός “σωλήνα”. Τότε, όποιος ασχολούνταν ενεργά με την Αριστερά, χαρακτηριζόταν συχνά “γραφικός”. Εντάχθηκα, τότε, για να παλέψω οργανωμένα για μια καλύτερη δημόσια παιδεία και για έναν πιο δίκαιο κόσμο. Τα χρόνια που ακολούθησαν, η εκλογή μου στα διάφορα όργανα λήψης αποφάσεων της Νεολαίας και του Κόμματος ήταν πάντα “ευχή και κατάρα”: Από τη μια, ήταν μεγάλη τιμή και αναγνώριση των προσπαθειών μου κι από την άλλη έφερνε ακόμα περισσότερα καθήκοντα και υποχρεώσεις».

Μετανιώνεις για κάτι;
«Δεν μετανιώνω γι’ αυτά τα 21 χρόνια οργανωμένης πολιτικής δράσης, ακόμη κι αν μου στέρησαν πολύ χρόνο από την προσωπική μου ζωή και τους προσωπικούς μου στόχους ή ακόμη κι αν με κάνουν να φαίνομαι “παιδί του κομματικού σωλήνα” στα μάτια κάποιων ανθρώπων. Γνώρισα πολύτιμους ανθρώπους και είχα πολύτιμες εμπειρίες που αλλάζουν τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή. Στενοχωριέμαι που βλέπω τους φίλους και τα αγαπημένα μου πρόσωπα λιγότερο απ' όσο θα ήθελα, αλλά για μένα η οργανωμένη δράση για την καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων παραμένει συνειδητή στάση ζωής».

Παραδοσιακός ή σύγχρονος αριστερός; ΣΥΡΙΖΑ 2015 ή ΣΥΡΙΖΑ 2019; Ριζοσπαστική Αριστερά ή κεντροαριστερά;
«Αριστερά του 21ου αιώνα ή Αριστερα του “επαναστατικού ρεαλισμού”. Δηλαδή, μια Αριστερά κοινωνικά χρήσιμη και αποτελεσματική για τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με καινοτόμες ιδέες και πολιτικές προτάσεις, με ρήξεις, αλλά και αναγκαίους συμβιβασμούς όπου χρειάζεται, για να προχωράνε τα πράγματα μπροστά.
Μπούχτισε τόσα χρόνια ο κόσμος να βλέπει μια αυτοπεριθωριοποιημένη Αριστερά, που ξοδεύει τον χρόνο της σε διασπάσεις, εγκλωβίζεται στον μικρόκοσμό της και κάθε τόσο πετάει μια κορώνα για τον ιμπεριαλισμό, για να επιβιώσει πολιτικά. Αυτή η Αριστερά δεν με συγκινεί.
Η Αριστερά πρέπει να κάνει πράγματα που υπερασπίζονται δικαιώματα και αλλάζουν τη ζωή μας προς το καλύτερο και ταυτόχρονα να ανοίγει δρόμους για το μέλλον.
Να δίνει παραδείγματα με την καθημερινή δράση της κι όχι με αφηρημένες αφηγήσεις για ένα ιδανικό μέλλον που ποτέ δεν έρχεται»

Συνεργάτης στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η πολιτική είναι επάγγελμα;
«Το έκανα κι αυτό στη ζωή μου. Γιατί η ανάγκη πλήρους ενασχόλησης με την πολιτική και επιστημονική δουλειά του κοινοβουλίου δεν επέτρεπε παράλληλη επαγγελματική δραστηριότητα. Μπορεί πράγματι η πολιτική να απαιτεί πολλές φορές επαγγελματισμό, αλλά προσωπικά απεχθάνομαι διάφορους καιροσκόπους, που αντιμετωπίζουν την πολιτική αποκλειστικά ως μέσο βιοπορισμού και – νόμιμου ή παράνομου- πλουτισμού».

Μια και το έφερε η κουβέντα. Επάγγελμα;
«Παρ’ ότι στα φοιτητικά μου χρόνια απασχολήθηκα κατά περιόδους είτε στο αντικείμενο των σπουδών μου (καθηγητής Αγγλικών), είτε στο χώρο της διασκέδασης ως DJ, είτε ως ραδιοφωνικός παραγωγός ενημερωτικών εκπομπών, η στροφή μου στην επικοινωνία σε επίπεδο μεταπτυχιακών σπουδών, με έκανε επικοινωνιολόγο, σύμβουλο πολιτικής επικοινωνίας. Έχω φτάσει μέχρι και να “οργώσω” ολόκληρη τη Σλοβενία, οργανώνοντας και σχεδιάζοντας την προεκλογική εκστρατεία του κόμματος “Ενωμένη Αριστερά”, καταφέρνοντας να το φτάσουμε στο 6% στις σλοβενικές εκλογές μετά από μόλις 3 μήνες ύπαρξης.
Πριν λίγες εβδομάδες, ήταν πολύ τιμητική για μένα η αποδοχή της αίτησης εγγραφής μου από τον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Πολιτικών Συμβούλων (EAPC), το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό φόρουμ πολιτικών και στρατηγικών συμβούλων της Ευρώπης.»

Τι σημαίνει να συμβιώνει κανείς με τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου;
«Η συνύπαρξη με τον Αλέξη Τσίπρα δεν μου ήταν κάτι καινούριο, αφού γνωριζόμαστε τα τελευταία 21 χρόνια. Η συνύπαρξη με τον Πρωθυπουργό της χώρας, όμως, ήταν ένας εντελώς καινούριος ρόλος και εμπειρία για μένα. Οι μέρες στο Μαξίμου περιελάμβαναν πολύ άγχος, δουλειά χωρίς ωράρια και όρια, εκνευρισμό όταν κάτι δεν υλοποιούνταν σωστά, αλλά και πολλές όμορφες και ανθρώπινες στιγμές με τον Πρωθυπουργό και τους υπόλοιπους συνεργάτες.
Στην αρχή της κυβερνητικής θητείας, ήταν παράξενο να συνειδητοποιείς ότι ο φίλος σου είναι πλέον Πρωθυπουργός, ότι πρέπει να φοράς κοστούμι και συχνά γραβάτα ως στολή εργασίας και να του μιλάς στον πληθυντικό μπροστά στους επίσημους επισκέπτες.
Αυτό που μένει, όμως, πάνω απ' όλα, από τη θητεία στο γραφείο Πρωθυπουργού είναι η τεράστια εμπειρία για το τι σημαίνει διακυβέρνηση, αλλά και το βίωμα στιγμών που σημάδεψαν, θετικά ή αρνητικά, τη σύγχρονη ιστορία της χώρας».

Υπήρχαν δύσκολες στιγμές στη θητεία στο Μέγαρο Μαξίμου; Ποια ήταν η δυσκολότερη;
«Η μακράν δυσκολότερη στιγμή ήταν η εθνική τραγωδία στο Μάτι. Το βράδυ της πυρκαγιάς, όσο και τις ημέρες που ακολούθησαν, ήμασταν όλοι συντετριμμένοι, με πρόσωπα αμίλητα υπό το βάρος της ανθρώπινης και φυσικής καταστροφής. Κάναμε μέρες να κοιμηθούμε, στην προσπάθειά μας να κάνουμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν, για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.
Η συγγνώμη από τον Πρωθυπουργό στο έκτακτο υπουργικό συμβούλιο που ακολούθησε και οι παραιτήσεις του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας και του Αρχηγού της Πυροσβεστικής αμέσως μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς, ήταν απόλυτα σωστές κινήσεις.
Δυστυχώς, η στάση και οι δηλώσεις κάποιων αξιωματούχων δεν βοήθησαν καθόλου στην επούλωση των πληγών. Η τραγωδία αυτή φανέρωσε με τον σκληρότερο τρόπο τα εγκλήματα που έγιναν επί δεκαετίες από το παλαιοκομματικό καθεστώς, αλλά και τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού».

Η σημαντικότερη αποστολή που αναλάβατε;
«1) Η παρακολούθηση της υλοποίησης των κυβερνητικών δεσμεύσεων σε όλα τα περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια, που απαιτεί συντονισμό με όλα τα υπουργεία και συνεχή πόλεμο με το τέρας της γραφειοκρατίας. Ένα θετικό παράδειγμα: Έξι μόλις μέρες μετά το Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο στη Μυτιλήνη τον Μάιο 2018, το Υπουργείο Εσωτερικών πίστωσε στο Δήμο Λέσβου τα 5 εκατομμύρια ευρώ που είχε υποσχεθεί για την κατασκευή του πολυπόθητου και πολύπαθου νέου κολυμβητηρίου.
2) Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Σύρο, η πρώτη πρωθυπουργική εξόρμηση μετά την επίσημη έξοδο από το Μνημόνιο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συγκινητική υποδοχή του Πρωθυπουργού από τους 300 εργάτες στα ναυπηγεία του Νεωρίου, που άνοιξαν ξανά χάρη σε αυτή την κυβέρνηση.
3) Η συνευθύνη μου, μαζί με το Διπλωματικό Γραφείο, για την παρουσία του Πρωθυπουργού στην τελετή των Πρεσπών. Η κυβέρνηση κατάφερε, μετά από 27 χρόνια ακινησίας, να λύσει το Μακεδονικό σύμφωνα με τα εθνικά μας συμφέροντα: με σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις, συνταγματική αναθεώρηση από τους γείτονες και επίσημη κατοχύρωση της ελληνικότητας της αρχαίας μακεδονικής κληρονομιάς. Χάρη σε αυτή τη συμφωνία, ανακόψαμε τους σχεδιασμούς της Τουρκίας στα βόρεια σύνορά μας και η ελληνική πολεμική αεροπορία επιτηρεί πλέον τον εναέριο χώρο της γειτονικής χώρας».

Η σημαντικότερη αποστολή στην οποία συμμετείχατε;
«Ξεχωρίζω και πάλι τρεις: τις αποστολές στη Μόσχα, την Άγκυρα και τα Σκόπια, για διαφορετικούς πολιτικούς και συναισθηματικούς λόγους την καθεμία».

Τι σημαίνει για κάποιο νησιώτη απόγονο Μικρασιατών προσφύγων να συμμετέχει σε μια αποστολή στην Άγκυρα και να συναντιέται με τον Τούρκο πρόεδρο στο πολυσυζητημένο «Ακ Σαράϊ»;
«Τα τελευταία χρόνια ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει γίνει ένας δύσκολος γείτονας, που δυστυχώς πολλές φορές προσέβαλε με δηλώσεις του τόσο την εθνική μας ταυτότητα, όσο και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, για λόγους κυρίως εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού στην Τουρκία.
Η πλειοψηφία, όμως, του τουρκικού λαού, ειδικά στα παράλια και τα μεγάλα αστικά κέντρα, όχι μόνο δεν τρέφει εχθρικά αισθήματα για τους Έλληνες, αλλά αντιθέτως επιθυμεί φιλικές σχέσεις, αγαπά την ελληνική μουσική και γαστρονομία και παραθερίζει στα ελληνικά νησιά.
Όταν βρέθηκα στο Προεδρικό Παλάτι στην Άγκυρα, όλες αυτές οι σκέψεις, αλλά και η καταγωγή μου, γέννησε αντικρουόμενα συναισθήματα. Μεγάλη φόρτιση, αλλά και αίσθηση της ευθύνης. Εντυπωσιασμός από την...αρχιτεκτονική μεγαλομανία που αποπνέει το Παλάτι, αλλά και συγκέντρωση στο στόχο της επίσκεψης, την αποκλιμάκωση και τη σταθεροποίηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Δυστυχώς, τούτες τις μέρες ο Τούρκος Πρόεδρος ξανασηκώνει τους τόνους με αφορμή τους υδρογονάνθρακες στην Κύπρο και επιπλέον αιτία την αμφισβήτησή του στο εσωτερικό της Τουρκίας λόγω της οικονομικής κρίσης και των επαναληπτικών δημοτικών εκλογών στην Κωνσταντινούπολη. Οι δύο αυτές εσωτερικές παράμετροι, πιστεύω, ότι θα οδηγήσουν σε περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία».

Γιατί υποψήφιος βουλευτής;
«Δεν θα μπορούσα να λείψω από αυτή την κρισιμότατη μάχη, ειδικά μετά από το ιδιαίτερα αρνητικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Μπήκα στη μάχη, για να δώσω όλες μου τις δυνάμεις, ώστε να γυρίσουμε το παιχνίδι, να κάνουμε τη μεγάλη ανατροπή. Πιστεύω ότι η θητεία μου στο Γραφείο Πρωθυπουργού με έχει κάνει εμπειρότερο και σοφότερο, και άρα πιο χρήσιμο στους συμπολίτες μου στη Λέσβο, τη Λήμνο και τον Αϊ Στράτη».

Ας πούμε ότι στις 7 Ιουλίου εκλέγεσαι. Τι θα αλλάξει στη ζωή σου;
«Θα αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο θα συνεχίσω να μάχομαι για τα δίκαια του λαού μας και του τόπου μας. Η εκπροσώπηση του Νομού μας στη Βουλή είναι εξαιρετικά σημαντικό καθήκον, γιατί υπάρχουν πολλές ανοικτές προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Κατά τα άλλα, η επιστροφή για κατοικία στον τόπο μου και μάλιστα σε μια περίοδο που έχω να νοιαστώ για τη δική μου οικογένεια και όχι μόνο για τον εαυτό μου, θα είναι η πιο ευχάριστη από τις αλλαγές στη ζωή μου. Πάνω από κάθε προσωπική αλλαγή, πάντως, ελπίζω ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα φέρει μόνο ευχάριστες εξελίξεις προόδου για την πατρίδα και το λαό μας κι όχι μια καταστροφική και οπισθοδρομική αλλαγή».

Τι θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις αν εκλεγείς;
«Έχοντας ήδη καταγράψει τα σημαντικότερα από τα ανοιχτά προβλήματα του Νομού μας, θα ξεκινήσω με στοχευμένες παρεμβάσεις και χρονοδιαγράμματα για την επίλυσή τους. Αυτό φυσικά θα εξαρτηθεί από το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα και από το ποια πολιτική δύναμη θα κληθεί να κυβερνήσει την επόμενη τετραετία. Ευχόμενος και αγωνιζόμενος για τη νέα νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύω ακράδαντα πως αποτελεί απαράβατη υποχρέωση κάθε εκπροσώπου του λαού η συνεχής επαφή με τους πολίτες της πόλης και των χωριών και ο τακτικός, δημόσιος απολογισμός της δράσης του, ώστε να καταφέρουμε να μειώσουμε δραστικά το έλλειμμα επικοινωνίας και προβολής του κυβερνητικού έργου του ΣΥΡΙΖΑ, που παρατηρήθηκε την προηγούμενη περίοδο.
Σε προσωπικό επίπεδο, το πρώτο πράγμα που θα κάνω, είναι να αναζητήσω μόνιμη στέγη στην πόλη και να προγραμματίσω τη μετακόμισή μου!»

Τι σου αρέσει στη Μυτιλήνη; Ποια είναι η αγαπημένη σου γωνιά;
«Αγαπώ τον περίπατο στο Φανάρι και την αγορά στις ώρες αιχμής, αφού μεγάλωσα μέσα στα ψαράδικα της πόλης με την χαρούμενη φασαρία τους, στο πλάι του αξέχαστου παππού μου, που έχω την τύχη και την ευθύνη να κουβαλάω το όνομά του. Στις δύσκολες ώρες του άγχους, κάνω μια αυτοκινητάδα ως την Κράτηγο ή ένα βραδινό περπάτημα στη μαρίνα, για να καθαρίσει το μυαλό. Πριν σουρουπώσει, ανεβαίνω συχνά στην αυλή των Ταξιαρχών με θέα όλη την πόλη και τις μικρασιατικές ακτές. Στις χαλαρές στιγμές, έχω τα παλιά και νέα στέκια μου για καφέ στην Κουλμπάρα και τα Λαδάδικα.
Όταν φιλοξενώ φίλους που επισκέπτονται για πρώτη φορά τη Λέσβο, ξεκινώ την ξενάγηση από τη Σουράδα, για να πάρουν μια δόση από την προστατευμένη αρχιτεκτονική μας κληρονομιά και συνεχίζω με τα Θέρμα, για να δοκιμάσουν τον υγρό πλούτο των ιαματικών πηγών του νησιού.
Καλοκαιρινές αδυναμίες μου η Σκάλα Ερεσού, ο Μόλυβος, ο Άγιος Ισίδωρος και η Φανερωμένη στο Σίγρι, αλλά αγαπώ πολύ και τη χειμωνιάτικη Αγιάσο και τους Αγίους Αναργύρους.»

Τι δεν υπάρχει πια στη Μυτιλήνη των παιδικών σου χρόνων;
«Το πιο οδυνηρό είναι πάντα η απώλεια αγαπημένων προσώπων από την οικογένεια, το φιλικό και το σχολικό περιβάλλον, που σημάδεψαν με τον καλύτερο τρόπο την παιδική μου ηλικία.
Από τις εικόνες της δικής μου παιδικότητας, μου λείπουν οι ψαραποθήκες του Φαναριού και τα καλλιτεχνικά σχεδιασμένα σκαριά σε παράταξη στο λιμάνι.
Αν σκεφτώ και τα εφηβικά μου χρόνια, αυτό που νομίζω ότι λείπει, είναι τα στέκια συνάντησης των νέων ανθρώπων, όχι για να απομονωθούν μπροστά σε μια οθόνη, αλλά για να συζητήσουν, να αστειευτούν, να οικοδομήσουν αδιαμεσολάβητες ανθρώπινες σχέσεις».

Δύσκολα παιδικά χρόνια; Θα μιλήσεις για το πρόβλημα της υγείας σου; Πόσο επηρέασε τη ζωή σου το πρόβλημα της υγείας σου;
«Γεννήθηκα με μια κληρονομική χρόνια νόσο, τη θαλασσαιμία (παλιότερα γνωστή ως μεσογειακή αναιμία). Η θαλασσαιμία αντιμετωπίζεται με (συνήθως) μια ή δύο μεταγγίσεις αίματος τον μήνα και με παράλληλη καθημερινή φαρμακευτική αγωγή για τις παράλληλες επιπτώσεις των μεταγγίσεων αυτών.
Ταυτόχρονα, όμως, είχα την τύχη να γεννηθώ σε μια εποχή που η ιατρική και τεχνολογική πρόοδος άνοιξε το δρόμο, ώστε να μπορούμε σήμερα οι χιλιάδες θαλασσαιμικοί να απολαμβάνουμε υψηλότατο επίπεδο περίθαλψης και σχεδόν φυσιολογικής διαβίωσης, να μεγαλώνουμε σωστά, να σπουδάζουμε, να εργαζόμαστε και να κάνουμε οικογένεια. Αλλά και να βλέπουμε πλέον την πρώτη γονιδιακή θεραπεία (που μπορεί να θεραπεύει οριστικά τη νόσο) να περνά σιγά- σιγά, μετά από δεκαετίες ερευνών, στο στάδιο της εφαρμογής της στη χώρα μας και διεθνώς.
Στην παιδική και εφηβική ηλικία, μια αναπηρία ή μια χρόνια νόσος πάντα σε επηρεάζει έντονα, όχι μόνο σωματικά, αλλά κυρίως συναισθηματικά. Ειδικά αν μεγαλώνεις σε μια μικρή κοινωνία, όπου τα όρια της ιδιωτικότητας είναι ανύπαρκτα και οι προκαταλήψεις και ο κοινωνικός συντηρητισμός κυριαρχούν. Η προκατάληψη ενάντια σε οποιονδήποτε “διαφορετικό” ή “μη κανονικό” (που καλλιεργείται από το οικογενειακό περιβάλλον) γεμίζει φόβο και δηλητήριο τα μυαλά των ανθρώπων.
Αυτό, όμως, που κυριαρχεί στις αναμνήσεις μου είναι το υπερπλεόνασμα αγάπης και ενδιαφέροντος από το οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον, αλλά και από εξαιρετικούς και αγαπημένους γιατρούς και νοσηλευτές που φρόντιζαν πάντα για το καλύτερο. Όταν ζεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τα προβλήματα “μικραίνουν”. Χάρη σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, δεν πέρασα δύσκολα, αλλά υπέροχα παιδικά χρόνια. Σε αυτούς χρωστάω τα περισσότερα απ' όσα έχω καταφέρει στη ζωή μου».

Θα μας μιλήσεις για τη γυναίκα σου;
«Γνωριστήκαμε το 2015 στην Κωνσταντινούπολη. Εγώ ήμουν προσκεκλημένος ομιλητής σε ένα επιστημονικό συνέδριο και εκείνη βρέθηκε στην Πόλη για σύντομες διακοπές, ερχόμενη από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, απ' όπου κατάγεται.
Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος με υψηλή μόρφωση και πολιτισμό, που μου προσφέρει απλόχερα αγάπη και συντροφικότητα. Πρώτο κοινό μας σημείο, όταν γνωριστήκαμε, ήταν η προέλευση από προοδευτικές οικογένειες και το ενδιαφέρον για τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Στη συνέχεια ήρθαν και τα υπόλοιπα. Ευγνωμονώ την τύχη που την έφερε στη ζωή μου. Ελπίζω η σημερινή μας σχέση να κρατήσει στον χρόνο και να έχουμε πάντα το ίδιο επίπεδο αλληλοκατανόησης και αλληλοϋποστήριξης.».

Και μπαμπάς οσονούπω;
«Ό,τι και να πω γι αυτή την πρόσφατη εξέλιξη στη ζωή μου, θα είναι λίγο. Κάθε φορά που το σκέφτομαι, “σβήνει” - έστω και για λίγο- οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, μικρό ή μεγάλο, έχω στο μυαλό. Ταυτόχρονα, βέβαια, αυξάνεται κατακόρυφα και το αίσθημα της ευθύνης. Δεν έχω χάσει κανέναν υπέρηχο της γυναίκας μου, καμία εξέταση, καμία ιατρική επίσκεψη και αυτή την περίοδο διαβάζω άρθρα για την πατρότητα. Μέσα μου, βέβαια, ξέρω ότι αυτή η προετοιμασία μοιάζει με την προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 ως τον Γενάρη του 2015, στον δρόμο για την άσκηση διακυβέρνησης: Νομίζαμε ότι ήμασταν έτοιμοι, αλλά στην πραγματικότητα διδαχθήκαμε τα περισσότερα στην πορεία. Τώρα έχω έναν ακόμα, σημαντικότατο λόγο να αγωνίζομαι για ένα καλύτερο μέλλον της πατρίδας μας και του κόσμου.»

Για αυτό με τον Παναθηναϊκό θα μας μιλήσεις;
“Στις χαρές και στις λύπες μαζί”, λέει το γνωστό σύνθημα: Ο Παναθηναϊκός για μένα είναι αυτό που λέμε “ανήκεστος βλάβη” από την παιδική μου ηλικία!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ – ήμουν 16άρης τότε- τους πανηγυρισμούς το 1996 στην προκυμαία της Μυτιλήνης για την ιστορική νίκη επί του Άγιαξ στο Άμστερνταμ, αλλά και για την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στο μπάσκετ την ίδια χρονιά, με την ιστορική “τάπα” του Στόγιαν Βράνκοβιτς σε νεκρό χρόνο.
Στις κερκίδες του ΟΑΚΑ και της Λεωφόρου έχω πανηγυρίσει τίτλους κι έχω στενοχωρηθεί για επώδυνες ήττες, συχνά μαζί με τον (μετέπειτα) Πρωθυπουργό, που κι αυτός δεν έκρυψε ποτέ τα παναθηναϊκά του αισθήματα.
Σήμερα θλίβομαι για την κατάντια του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού εξαιτίας της διοίκησης Αλαφούζου και ευελπιστώ το σχέδιο για το νέο γήπεδο στον Βοτανικό, που έχει εγκρίνει η κυβέρνηση, να συνοδευτεί από την αποχώρηση του πρώην συνεταίρου του Μαρινάκη από την ομάδα μας».

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΠΛΑΤΕΙΑ που κυκλοφορεί.