Περπατάµε στα αποκαΐδια, κλαίµε την καταστροφή, ανασαίνουµε θάνατο. Ποιο είναι το συµπέρασµα από όλο αυτό το μακελειό; Οτι ζούµε χάρη στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτό θέλει ο πρωθυπουργός να πιστέψουµε. Οτι επειδή υπέρτατη ανάγκη ήταν η σωτηρία της ζωής µας κάηκε η Ελλάδα, αλλά εµείς ευτυχώς ζούµε, άρα αυτός πέτυχε.

Δεν πρόκειται για επικίνδυνη γελοιότητα που πατάει στην αντιστροφή της λογικής. Είναι ο κυνισµός και η επικοινωνιακή αθλιότητα που ξεκίνησαν από το Μάτι, για να καταλήξουν σήµερα να καίνε τη χώρα, µε τον Μητσοτάκη σε άλλο ρόλο, ενός Νέρωνα πρωθυπουργού.

Εχουµε χάσει τον λογαριασµό για το πόσες µέρες καίει η φωτιά, πού καίει και τι έχει καταστρέψει. Βλέπετε, παρά το µέγεθος της καταστροφής δεν υπάρχει καν επίσηµη τακτική ενηµέρωση των δηµοσιογράφων. Η κ. Πελώνη, λαλίστατη και περιπαικτική σε άλλες περιπτώσεις, επέλεξε (ή επέλεξαν γι’ αυτή) τη σιωπή. Τα κανάλια προσπαθούν να πείσουν ότι οι συνθήκες κατάσβεσης είναι πρωτοφανώς δύσκολες και οι πολίτες επιδίδονται σε έναν κλεφτοπόλεµο προσπαθώντας να βρουν κάµερα σε ζωντανή µετάδοση για να εκφραστούν για λίγα δευτερόλεπτα προτού τους διακόψει ο «δεν έχουµε άλλο χρόνο» παρουσιαστής.

Αλήθεια, η απλή µέθοδος των τριών του Κυριάκου Μητσοτάκη, που ήθελε τη φωτιά στο Μάτι, µέσα στον αστικό ιστό, να σβήνει µέσα σε είκοσι λεπτά µε 10 έως 12 µποφόρ ανέµους, πόσα λεπτά υπολογίζει ότι χρειάζεται για να σβήσει τη φωτιά στη Βαρυµπόµπη µε 2 µμποφόρ; Απόντος του κ. Συνολάκη, που επιβραβεύτηκε από τον νονό Μητσοτάκη µε δηµόσια θέση για τις γνωµατεύσεις του στο Μάτι, ποιο συνολάκι προπαγάνδας θα φορέσει η κυβέρνηση; Μα αυτό της αποφυγής του χειρότερου κακού. Αφού δεν καήκαµε, οφείλουµε να πιστώνουµε στον Μητσοτάκη και στην κυβέρνηση τη σωτηρία µας από βέβαιο θάνατο.

Είναι εµφανές ότι τα κυβερνητικά σχέδια παρουσιάζουν πλήρη αδυναµία αντιµετώπισης της φωτιάς όπου κι αν έχει εκδηλωθεί, παρότι έχουν αυξηθεί τα έξοδα για την πυρόσβεση διά της ενοικίασης ιπτάµενων πυροσβεστικών µέσων. Η φωτιά ξεκίνησε στη Βαρυµπόµπη σχεδόν µε άπνοια, δεν αντιµετωπίστηκε εγκαίρως και αναζωπυρώθηκε την επόµενη µέρα χωρίς –και πάλι– την άµεση επέµβαση. Η υπόλοιπη Ελλάδα, κυρίως η Εύβοια, αφέθηκε παρατηµένη στη µοίρα της.

Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο πυρόσβεσης. Η κυβέρνηση εφαρµόζει ένα νέο δόγµα που στηρίζεται στις εκκενώσεις. Οµως η εκκένωση περιοχών φαντάζει προστασία, αλλά δεν είναι ούτε πυρόσβεση ούτε προστασία. Είναι η µπουλουκοποίηση του κόσµου, ο οποίος κινείται µέσα στον πανικό και στην αβεβαιότητα έχοντας την πεποίθηση ότι είναι απροστάτευτος. ∆εν τελούµε σε βοµβαρδισµό, είµαστε µια οργανωµένη χώρα µε σχέδια αντιµετώπισης καταστροφών.

Το «δόγµα των εκκενώσεων» έχει διπλή χρησιµότητα για την κυβέρνηση. Από τη µία δείχνει ότι κινείται και ενεργεί (στην πραγµατικότητα δεν έχει στρατηγική ούτε σχέδιο απέναντι στη φωτιά) µε σκοπό τη διάσωση του κόσµου που κινδυνεύει από τη δική της αδυναµία. Από την άλλη, η τακτική αυτή θα εξυπηρετήσει το αφήγηµα της υποτιθέµενης διάσωσης. Ολα έχουν καεί, έχουν καταστραφεί, αλλά ανασαίνουµε, οπότε πρέπει να είµαστε ευχαριστηµένοι. Κοινώς, είναι το δόγµα «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι». Εγώ που σε έκαψα αυτοαναγορεύοµαι σε σωτήρας σου.

Είναι σαν να εκκενώνουµε τη θάλασσα από λουόµενους για να µην υπάρξουν πνιγµοί αντί να προσλάβουµε ναυαγοσώστες για τις παραλίες.

Η τακτική του Μητσοτάκη µοιάζει επίσης µε εκείνο το ανέκδοτο στο οποίο µια οµάδα χαζών που παίζουν πόλο πανηγυρίζει παρότι χάνει από την αντίπαλη οµάδα. Όταν τους ρωτάνε γιατί πανηγυρίζουν απαντάνε: «Γιατί δεν πνίγηκε κανένας».

Δεν είµαστε όµως σε ανέκδοτο. Ζούµε µια τραγωδία, κεφάλαιο µιας συνολικής τραγωδίας της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Τα ίδια έγιναν και µε την πανδηµία. Ο Μητσοτάκης αντιµετώπισε την πραγµατικότητα µε αψυχολόγητες και αντικρουόµενες αποφάσεις και όταν έγινε άκρως επιβαρυντική γι’ αυτόν επέλεξε τη φυγή διά των επικοινωνιακών τρικ.

Ο πρωθυπουργός αντιλαµβάνεται τον εαυτό του ως γιδοβοσκό αγέλης προβάτων. Όποτε αντιµετωπίζει πρόβληµα, είτε είναι πανδηµία είτε φωτιά, θα δίνει εντολή για να σταβλιστούν τα πρόβατα ή να εκκενώσουν τη στάνη κατά πώς τον βολεύει. Κάποτε όµως ο λύκος τρώει τα πρόβατα και ίσως και τον γιδοβοσκό. Αυτό πάντως σίγουρα δεν είναι διακυβέρνηση.

Κανένας δεν χαίρεται γιατί επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι του για τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε πρέπει να κάνει συµψηφισµούς για την καταστροφή επί των ηµερών του κάθε πρωθυπουργού. Ο Μητσοτάκης σε κάθε περίπτωση εκτίθεται µόνος του. Έχει ήδη καεί. Η κοινωνία βράζει από αυτό που βλέπει γύρω της.

∆εν είναι µόνο όσα συµβαίνουν αλλά και ο τρόπος που πολιτεύεται ο πρωθυπουργός, άλλοτε σαν τουρίστας και άλλοτε σαν ιδιοκτήτης της χώρας ο οποίος προσπαθεί να επιβάλει µια εικονική πραγµατικότητα.

Οι άριστοι του «επιτελικού κράτους» αποδεικνύονται άχρηστοι στην αντιµετώπιση των προβληµάτων που αντιµετωπίζει η χώρα, για τα οποία υποτίθεται είχαν σχέδιο και πολιτική βούληση να τα αντιµετωπίσουν. Ο πρωθυπουργός µοιάζει όλο και περισσότερο µε µαριονέτα που κινείται από κακό χειριστή και γι’ αυτό εµφανίζεται ασύγχρονος και µε την κοινωνία και µε τα προβλήµατα.

Οι πυρκαγιές, δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν αντιµετωπίζονται µε σέλφι και η καταστροφή δεν παίρνει διόρθωση µε Photoshop. Πόσο µάλλον όταν στο Μάτι είχε βαφτίσει τον πολιτικό του αντίπαλο ποινικά υπεύθυνο και δολοφόνο. Πώς λοιπόν σήµερα να εµφανίσει την καταστροφή ως αποτέλεσµα αντικειµενικών συνθηκών και της κλιµατικής αλλαγής όπως είπε στο διάγγελµά του; Ο ίδιος δηµιούργησε στους ψηφοφόρους του τα κριτήρια µε τα οποία θα τον κρίνουν και θα τον καταδικάσουν προσωπικά όταν είναι σε απόγνωση. Οχι, µια τέτοια κρίση δεν είναι σωστή. Ο Μητσοτάκης δεν φταίει επειδή κάθε φωτιά τον βαραίνει λες κι είναι ο ίδιος επικεφαλής της πυρόσβεσης. Φταίει επειδή ανέθεσε την πυρόσβεση σε αυτούς που ελέγχονται ποινικά για το Μάτι, αφού πρώτα τους χρησιµοποίησε ως εφαλτήριο για την εξουσία. Φταίει επειδή η χώρα δεν έχει καµιά οργάνωση στην αντιµετώπιση της φωτιάς. Το πολυδιαφηµισµένο σχέδιο πυροπροστασίας που είχε εξαγγείλει είναι τελικώς 224 σελίδες µε τηλέφωνα πυροσβεστών, εντοπισµό προβληµάτων και µόνο µία επιχειρησιακή στρατηγική, την εκκένωση. Εκκενώσεις ο Κυριάκος.

Είναι τραγικό να διαµορφώνεις την κοινή γνώµη ώστε να κινείται µε τα κριτήρια που σε βολεύουν. Και είναι βρόµικο και ανήθικο να ξεθάβεις φέρετρα, αυτά στο Μάτι, για να δείξεις ότι είσαι πετυχηµένος µε χρήση αριθµητικής θανάτων. Ναι, αναµφίβολα πρώτιστη µέριµνα είναι η σωτηρία των ανθρώπων. Αρκεί να υπάρχει χώρα για να ζήσουν.

ΥΓ.: Η άποψη που εξέφρασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι και να καούν σπίτια ξαναγίνονται σηµαίνει δύο πράγµατα. Ή δεν έχει καµία ενσυναίσθηση ή θεωρεί ότι ο κόσµος έχει περί τα 30 σπίτια, µε κάποιο από αυτά του Βολταί