Στην αρχή του νήματος
Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΤΟΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 8/10/2020
Η έκδοση καταδικαστικής απόφασης αποτελούσε υποχρέωση της ελληνικής δικαιοσύνης απέναντι στην κοινωνία και στο κράτος δικαίου.- Στην περίπτωση που γινόταν δεκτή η πρόταση της εισαγγελέως, δηλαδή η καταδίκη μόνο του φυσικού αυτουργού της υπόθεσης Φύσσα, δεν θα ήταν απλώς, ας μου επιτραπεί, λαθεμένη από άποψη ουσίας, αλλά επιπλέον θα δημιουργούσε ζητήματα κοινωνικής συνοχής.
Δίνει μια καταδικαστική, όμως, απόφαση τέλος στο φαινόμενο που μας ταλανίζει εδώ και μια δεκαετία; Προφανώς όχι. Για τον απλό λόγο ότι πέραν της Χρυσής Αυγής υπάρχει ο χρυσαυγιτισμός, ο φασισμός, ο ναζισμός ως ιδεολογία, ως κοινωνικό φαινόμενο.
Αύριο θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι ψηφοφόροι του κόμματος, οι «εγώ δεν είμαι φασίστας/ ρατσιστής/ χρυσαυγίτης, αλλά…», το μιντιακό σύστημα έτοιμο να τους ξεπλύνει, καθώς και εκείνοι που περιβεβλημενοι με το κύρος που τους παρέχει η θέση του βουλευτή αμφισβητούν κοινωνικά και δημοκρατικά κεκτημένα.
Γιατί ήταν ο βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας, Μπογδάνος, που πρόσφατα πρότεινε την κατάργηση της μπούρκας, αγνωώντας τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα της θρησκευτικής ελευθερίας και της ελεύθερης ανάπτυξης προσωπικότητας.
Γιατί ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης που υποδεικνύει σε δημοσιογράφους πώς θα κάνουν τη δουλειά τους και δεν έμπαινε σε διάλογο με τους καταληψίες για τα κατά τα άλλα λογικά αιτήματά τους. Για να μην αναφερθούμε σε πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας, κατέχοντα θεσμικές θέσεις, που ισχυρίζονταν, κατά τη διάρκεια δίκης, ότι θα ψήφιζαν την εγκληματική οργάνωση. Είναι και αυτοί απειλή για ένα δημοκρατικό πολίτευμα και πρέπει να το καταλάβουμε.
Η αποδόμηση του φασισμού δεν μπορεί να έρθει με μια δικαστική απόφαση. Δεν πρέπει και δεν μπορεί να έρθει μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Ίσως μια δικαστική απόφαση να δώσει το έναυσμα για να ξεκινήσει ένας διαρκής αγώνας εναντίον της κοινωνικής αυτής γάγγραινας.
Σε μια χώρα, όμως, στην οποία η ακροδεξιά πριν 8 χρόνια είχε γίνει κυβερνητική συνιστώσα (βλ. ΛΑΟΣ) και που σήμερα μια μορφή της συνεχίζει να κυβερνά, ας είμαστε ειλικρινείς: μόνο η ίδια η κοινωνία μπορεί, δείχνοντας τα απαραίτητα δημοκρατικά αντανακλαστικά, να μας απαλλάξει από το πρόβλημα.
Μόνο αν καταδικαστεί στη συνείδηση του κάθε πολίτη ξεχωριστά, μόνο αν θεωρήσουμε τον φασισμό προσωπική υπόθεση του καθενός, μπορούμε να ελπίζουμε σε απαλλαγή. Μόνο αν ως κοινωνία συνειδητοποιήσουμε τις καταστροφικές συνέπειες, με πολιτικές μάλιστα προεκτάσεις, που έχει το ισχύον οικονομικό σύστημα.
Διαφορετικά, θα έχουμε ένα χαρτοπόλεμο καταδικαστικών αποφάσεων που όχι απλώς δεν θα ωφελήσουν, αλλά επιπλέον πιθανώς να οδηγήσουν και στο επικίνδυνο αποτέλεσμα ηρωοποίησής τους.
Με την Χρυσή Αυγή τελειώσαμε. Σημαντικό, αν σκεφτεί κανείς ότι είχαμε να κάνουμε με μια φασίζουσα εγκληματική οργάνωση. Αυτό μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να τελειώσουμε μια για πάντα και με την πιο μαύρη και ερρεβώδη ιδεολογία που προκάλεσε τα πιο δυσώδη εγκλήματα παγκοσμίως. Επαφίεται σ’ εμάς πώς και αν θα την αξιοποιήσουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τελειώσαμε μαζί της. Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή του νήματος…