ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ: Κοιμάμαι πάνω σε κάτι παλιοκαιρίτικα βιβλία
Ιστορία 4η από την περίκλειστη ηρωική Κουλμπάρα της Μυτιλήνης- Γράφει ο ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ*
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 24/3/2020
Καλοί μου συντρόφια γάτοι της Κουλμπάρας
Ο δικός μου δεν είναι καλά. 12η μέρα μέσα… Μέσα όχι στο σπίτι. Μέσα στο γραφείο του. Ανεβάζει βιβλία, κατεβάζει βιβλία… «Εδώ είσαι λοιπόν….» έλεγε προχθές σε ένα τόμο! Μιλάει και με τα βιβλία πια.
Χθες το βράδυ διάβαζε για τον Άγγελο Κατακουζηνό και το Στρατή Ελευθεριάδη Τεριάντ. Δε τους ξέρω. Δεν τους είχε φέρει ποτέ στο σπίτι. Το τον νοιάζουν όλοι ετούτοι;
Και κουβεντιάζει με τον υπολογιστή. Συνέχεια για αυτόν τον κορονοϊό.
Για τον οποίο έμαθα. Είναι λέει μια αρρώστια… Πάει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Πετάει. Κάτι σαν τους ψήλους που ήμουν κατάφορτος όταν με βρήκαν μωρό μικρό στην αυλή της Αγίας Κατερίνας. Αλλά εγώ γλύτωσα γρήγορα. Με ένα μπάνιο και ένα ψέκασμα το έριξα στα ζεστά και στα γάλατα και στα διάφορα καλά.
Ετούτος ο κορονοιός πόσο κρατά δηλαδή;
Όλο απορίες είμαι ε;
Ε τι να κάνω; Με ποιον να τα πω κι εγώ; Ο Λάκης ολημερίς κοιμάται. Κάθεται ο γλείφτης όλη μέρα και τον βλέπει στα μάτια και έτσι αποκοιμιέται. Ούτε τρέχουμε πια πάνω κάτω στο σπίτι, ούτε τίποτα. Μόνο για να τρώει ξυπνάει. Οπότε εγώ πόσες ζημιές να κάνω για να του τραβήξω την προσοχή; Ότι ήταν να σπάσω τα έσπασα στο παρελθόν. Δεν κράτησα τίποτα έτσι για μια ώρα ανάγκης…
Σκαρφαλώνω κι εγώ ψηλά στα ράφια της βιβλιοθήκης σε κάτι παλιοκαιρίτικα κιτρινισμένα βιβλία που ούτε γυρίζει να τα δει. «Αντάρτικο πόλης» του Τσε Γκεβάρα. «Ο αριστερισμός παιδική ασθένεια του κομμουνισμού» του Λένιν. Ποιοι είναι ετούτοι που κάθομαι επάνω τους; Προχθές κατά λάθος έσπρωξα εκεί που τεντωνόμουν κι έριξα κάτω κι ένα από δαύτα τα βιβλία. «Τι να κάνουμε;» έγραφε.
Το είδε και το άφησε κάτω. «Άσε μας ρε Αυγουστή. Όλο τι να κάνουμε ρωτάς. Δε κάνουμε τίποτα.» είπε.
Τι να κάνουμε σύντροφοι γάτοι. Δεν κάνουμε τίποτα.
Βαρέθηκα…