Η ανοικτή και κακοφορμισμένη πληγή της «Γαλλικής σχολής» στο Κιόσκι
Προς τη δημοτική αρχή Μυτιλήνης που συνεχίζει με έργα... σε μακέτες
Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ Δημοσίευση 5/4/2023
Τώρα θα μου πείτε και με το δίκιο σας. Γιατί τα λέω σε εσάς. Και όχι στους δημοτικούς μας άρχοντες. Σε εσάς τα λέω γιατί σε έξη μήνες θα κληθείτε να ψηφίσετε. Και συμπαθάτε με που σας το λέω έτσι χοντρά, ετούτος ο σωρός από μπάζα δίπλα από τον οποίο οι μισοί περνάτε τη μια μέρα και οι άλλοι μισοί την επόμενη, δείχνει ότι πολύ απλά.... ψηφίζετε λάθος ανθρώπους για λάθος θέσεις. Όσον αφορά τους δημοτικούς μας άρχοντες, τους τελευταίους τουλάχιστον, τι να σας πω... Καταρχάς για να το ξέρουν το πρόβλημα πρέπει να ξέρουν την πόλη. Να περπατάν σε αυτήν. Να ζουν σε αυτήν. Να ξέρουν που πατάν και που πηγαίνουν. Και δυστυχώς για την πόλη μας ετούτοι που μας έλαχαν (δια της ψήφου σας πατριώτες και μάλιστα σε ποσοστό 48% στον πρώτο γύρο) δεν ξέρουν ούτε που πατάν, ούτε που πηγαίνουν.
Χρόνια πολλά πριν συζητούσαν τι θα το έκαναν. «Παλάτι» έλεγαν οι μεν, «Μέγαρο» απαντούσαν οι δε. Κάποιοι κάποτε βέβαια – για να πούμε και την άποψη των τρίτων – μπήκαν σφήνα και πρότειναν «να γκρεμιστεί για να περάσει από το οικόπεδο δρόμος»!.
Στο Υπουργείο Υγείας, ανήκει το οικόπεδο με τα μπάζα, ετούτο το πάλαι ποτέ αρχοντόσπιτο στο Κιόσκι, αναμετάξυ δικαστηρίων και δημοτικής πινακοθήκης της επονομαζόμενης και αρχοντικό Χαλήμ Μπέη, που κάποτε, στα μέσα της δεκαετίας του 1920, το κληρονόμησε από τους Τούρκους. Ήταν, λέει, στα ύστερα χρόνια της Οθωμανικής περιόδου του νησιού «Σχολείο Καλογριών», αποστολή δηλαδή φράγκικια, για να μάθουν οι νεαρές μουσουλμάνες της τουρκικής αστικής τάξης που κατοικοέδρευε εκεί γαλλικά, μη τύχει και υστερούν από τις άλλες Ευρωπαίες.
Το κληρονόμησε λοιπόν το «Γαλλικό Σχολείο» το Ελληνικό κράτος και άρχισε να σχεδιάζει τι θα το κάνει.
«Παλάτι», κόντρα «μέγαρο», και …τούμπαλιν!
Χαρακτηριζόταν και αποχαρακτηριζόταν διατηρητέο χρόνια τώρα το κτίριο και κάθε φορά που επισκεπτόταν τη Μυτιλήνη υπουργός ή υφυπουργός ή έστω γενικός γραμματέας του εν λόγω ιδιοκτήτη υπουργείου, να οι όρκοι. Βροχή!...
«Θα το κάνουμε κάτι που δεν θα έχετε ξαναδεί. Παλάτι!». Τον σκουντούσαν τον παράγοντα οι άλλοι: «Μέγαρο», έλεγε κι αυτός. Όσοι πρότειναν «δρόμο», δεν το έλεγαν φανερά. Ήξεραν αυτοί. «Θα πέσει…» έλεγαν μέσα τους.
Και περνούσε καιρός και σαν άνοιξε απέναντι το Υπουργείο Αιγαίου κι έβλεπε κάθε πρωί – όποτε τέλος πάντων ήταν στη Μυτιλήνη – ο εκάστοτε υπουργός το αρχοντόσπιτο, φώναζε δυνατά να τον ακούσουν άπαντες:
«Έρχεται η ώρα της σωτηρίας». Του αρχοντόσπιτου!
Στα τελευταία χρόνια που το υπουργείο έγινε γενική γραμματεία δεν το έβλεπε και δεν το βλέπει υπουργός. Κι ο Γενικός γραμματέας ο τελευταίος δεν άδειαζε καθότι αόρατος. Ο προτελευταίος έγραφε βιβλία και ονειρευόταν να σώσει... τη Μακεδονία. Τρομάρα του και τρομάρα μας και προπάντων αυτών που τον είχαν και τον έβλεπαν.
Δίπλα, το είπαμε, βρίσκονται, τα Δικαστήρια. Και οι δικαστές κάθε μέρα περνούσαν και περνούν από μπροστά, Μάλλον, όμως, η μυρωδιά που αναδυόταν από το «Γαλλικό Σχολείο» δεν τους ενοχλούσε. Γιατί «ράβδο» δεν ακούστηκε ότι πιάσανε.
Είδε κι απόειδε μετά όλα τούτα το αρχοντόσπιτο και το Μάρτιο του 1998 (όταν και τραβήχτηκε η ασπρόμαυρη φωτογραφία) άφησε το μάταιο κόσμο κι άρχισε να καταρρέει. Ένα κομμάτι του στην αρχή...
Έκτοτε το «Γαλλικό Σχολείο», έφτασε στο χάλι της έγχρωμης χθεσινής φωτογραφίας. Και πολύ σημαντικό είναι ότι στα 25 μόλις χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στις δυο φωτογραφίες όχι μόνο κατέρρευσε αλλά και…. εξαφανίστηκε κιόλας. Τα «σοβιλίκια» του και τα μεταλλικά του κομμάτια βλέπετε είχαν μια κάποια αξία στην οικοδομική πιάτσα.
Όσον αφορά το μέλλον του τι να σας πω. Κάτι μεταξύ «παλατιού» και «μεγάρου» ίσως κάποιοι σπεύσουν να μας πουν. Κι ούτε δρόμο το κόβω να γίνεται…. Να μου το θυμηθείτε. Παρκινγκ θα γίνει. Πάρκινγκ ιδιοκτησίας Υπουργείου Υγείας!