Η Βαρβαρότητα, η Δημοκρατία και η Αριστερά του 21ου αιώνα
Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΟΙΡΑΣΓΕΝΤΗΣ
Δημοσίευση 6/5/2022
Μερικές ημέρες πριν, την 30η Απριλίου, ήταν η 77η επέτειος από την κατάληψη του Βερολίνου από τον Κόκκινο Στρατό. Λίγες ημέρες μετά από κείνη τη μέρα, την 8η Μαϊου 1945, υπογραφόταν ο επίλογος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (όσον αφορά τα όσα συνέβησαν στο ευρωπαϊκό έδαφος).
Σήμερα, 77 χρόνια μετά, ο αναθεωρητισμός πασχίζει να εξισώσει τον σοβιετικό λαό με τους ναζί που αιματοκύλησαν τον πλανήτη, διαγράφοντας ή μάλλον διαστρεβλώνοντας την ιστορία του 21ου αιώνα, προσπαθώντας να πείσουν πως εκείνοι ήταν στην «σωστή πλευρά» της ιστορίας, εκείνοι υπερασπίστηκαν την Δημοκρατία απέναντι στον ολοκληρωτισμό «κάθε αποχρώσεως».
Πρόκειται ουσιαστικά για μια άλλη εκδοχή της απολυτοτητας του νεοφιλελευθερισμού, που με πρόταγμα την αποτυχία και συνακόλουθα την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ευρώπη, παρουσιάζεται σήμερα ουσιαστικά ως μονόδρομος η συμπαράταξη με τους θιασώτες του ακραίου καπιταλισμού, με εκείνους που ευαγγελίζονται την «θαυματουργή» παρέμβαση της αοράτου χειρός και την ίδια στιγμή ξεκοκαλίζουν το δημόσια χρήμα, με κάθε τρόπο και χωρίς κανένα πρόσχημα.
Όποιος τολμάει να στέκεται απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα, να μιλάει για κοινωνική δικαιοσύνη, για δωρεάν δημόσια υγεία, για σχολεία και πανεπιστήμια, για μια καλύτερη κοινωνία για τους πολλούς κι όχι για τις ελίτ τέλος πάντων, λοιδορείται.
Τι για σοβιετίες, τι για Μαδούρους έχουμε ακούσει. Δόξα τω θεώ τα συστημικά ΜΜΕ έχουν αποδειχθεί αρκετά ευφάνταστα.
Μέσα σε αυτό το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο, το δίλλημα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» που έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας, από το βήμα του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, σηματοδοτεί αν μη τι άλλο, την επιθυμία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να σταθεί απέναντι στην κοινωνική εξαθλίωση, στον κοινωνικό αυτοματισμό, στη νέα αυτή κανονικότητα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι παρατρεχάμενοί της, θέλουν να μας εντάξουν, στην οποία θεωρείται φιλοτιμία να μην τρως για να πληρώνεις τον λογαριασμό της ΔΕΗ, της οποίας ΔΕΗ ο διευθύνων σύμβουλος αμοίβεται με 1000 ευρώ την ημέρα, αλλά …χαλάλι του, μιας και …ανέβηκε η τιμή της μετοχής της ΔΕΗ.
Μπορεί όμως να υπάρξει σοσιαλισμός διαφορετικός από αυτόν που βίωσαν στις χώρες του λεγόμενου πρώην ανατολικού μπλοκ; Κι αν ναι πώς θα είναι ο Σοσιαλισμός αυτός;
Μπορεί η σύγχρονη αριστερά, όχι μόνον στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αλλά και παγκόσμια, να ευαγγελίζεται επιστροφή στον σοσιαλισμό ή μήπως πρόκειται για παρωχημένες απόψεις και μια ρητορική που χρησιμοποιείται χάριν εντυπωσιασμού, πλην όμως στη πραγματικότητα το μόνο διακύβευμα που υπάρχει είναι το ποιος θα κάνει καλύτερη διαχείριση μιας δεδομένης κατάστασης και το καλύτερο που μπορεί να γίνει είναι η εφαρμογή των ίδιων ακραίων, νεοφιλελεύθερων πολιτικών με …κοινωνικό πρόσωπο, άντε και να τις βαφτίσουμε «σοσιαλδημοκρατία»;
Νομίζω ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό, αποτελεί και το κλειδί για τις από εδώ και στο εξής εξελίξεις, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Η Αριστερά σήμερα, έχει ιστορική υποχρέωση να απευθύνει προσκλητήριο σε όλες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις, προκειμένου να διαμορφώσουν και να καταθέσουν συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, τομών και ριζοσπαστικών αλλαγών στη σημερινή κοινωνία, τις οποίες θα φέρει, ως κυβέρνηση κι όχι απλώς ως φωνή διαμαρτυρίας.
Αλλαγών που θα κατατείνουν στον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας, στην άμβλυνση των ανισοτήτων, κάθε είδους, στην προστασία του περιβάλλοντος. Αλλαγών που για να πραγματοποιηθούν, θα πρέπει και η ίδια η κοινωνία να γίνει κοινωνός τους κι όχι να προταθούν ως η «μοναδική αλήθεια», από κάποια πεφωτισμένη πρωτοπορία.
Όλα αυτά μπορούν να πραγματωθούν μόνο μέσα από κόμματα της Αριστεράς ανοιχτά, δημοκρατικά, χωρίς περιχαρακώσεις και στεγανά, γειωμένα στη κοινωνία, που θα δώσουν όχι μόνο λόγο, αλλά και εξουσία στα μέλη τους, να λάβουν σημαντικές αποφάσεις, να χαράξουν κατευθύνσεις και να συνδιαμορφώσουν πολιτικές.
Μέσα από τέτοια κόμματα, μπορεί η σύγχρονη Αριστερά να επιτελέσει σήμερα τον ιστορικό της ρόλο, να διαμορφώσει μια ρεαλιστική πρόταση για κοινωνική και πολιτική Αλλαγή, για μια κοινωνία με Δημοκρατία, Ειρήνη και Κοινωνική Δικαιοσύνη, μια κοινωνία καλύτερη, στην οποία δεν θα έχει πια θέση η βαρβαρότητα του ακραίου καπιταλισμού και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Μια κοινωνία Σοσιαλιστική.